اعدام در زندان اراک

تحلیل حقوق بشری اعدام یک زندانی در زندان اراک اعدام یاسر روشن در زندان اراک و افزایش آمار اعدام‌ها در ایران از منظر حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی مغایرت‌های جدی دارد. ۱. حق حیات و منع مجازات اعدام (ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر - ماده 6 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی - پروتکل اختیاری دوم ICCPR) اعدام نقض آشکار حق حیات است که در ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR) و ماده 6 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) به رسمیت شناخته شده است. بر اساس پروتکل اختیاری دوم ICCPR، بسیاری از کشورها مجازات اعدام را لغو کرده‌اند، زیرا این مجازات غیرقابل برگشت و اغلب با خطر خطای قضایی همراه است. ۲. افزایش تعداد اعدام‌ها و نگرانی‌های حقوق بشری اعدام دست‌کم ۹۳۰ نفر در سال ۲۰۲۴، از جمله ۵ کودک-مجرم، نشان‌دهنده استفاده گسترده از این مجازات است. اعدام کودکان مجرم به‌طور خاص ناقض ماده 6(5) ICCPR و کنوانسیون حقوق کودک (CRC، ماده 37) است که اعدام افراد زیر ۱۸ سال را مطلقاً ممنوع کرده است. ۳. اعدام در ملاعام (ماده 7 ICCPR - منع رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز) اعدام ۴ نفر در ملاعام نقض منع رفتار بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز است. نمایش اعدام در ملأعام می‌تواند اثرات منفی روانی بر جامعه، به‌ویژه کودکان، داشته باشد و در بسیاری از کشورها ممنوع است. ۴. عدم شفافیت و اعلام‌نشدن اعدام توسط مقامات (حق دادرسی عادلانه - ماده 14 ICCPR) • عدم اطلاع‌رسانی رسمی درباره اجرای حکم یاسر روشن نشان‌دهنده عدم شفافیت در روند اجرای مجازات اعدام است. • حق اطلاع خانواده و وکیل متهم از زمان و مکان اجرای حکم بخشی از دادرسی عادلانه محسوب می‌شود و نادیده‌گرفتن آن تخلف از ماده 14 ICCPR است. ۵. افزایش ۲۴.۶ درصدی اعدام‌ها؛ نگرانی از استفاده سیاسی از مجازات اعدام • افزایش چشمگیر تعداد اعدام‌ها نسبت به سال گذشته ممکن است نشان‌دهنده استفاده از مجازات اعدام به‌عنوان ابزاری برای سرکوب و ارعاب باشد. • این روند با توصیه‌های سازمان ملل مبنی بر کاهش و تعلیق اجرای مجازات اعدام مغایرت دارد. نتیجه‌گیری: اعدام یاسر روشن و افزایش گسترده اعدام‌ها در ایران نقض جدی حقوق بشر، به‌ویژه حق حیات، دادرسی عادلانه، و منع مجازات‌های بی‌رحمانه است. جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری بارها خواستار تعلیق مجازات اعدام و اصلاح سیستم قضایی ایران شده‌اند، اما آمارها نشان‌دهنده افزایش نگران‌کننده این روند است Zusammenfassung der menschenrechtlichen Analyse zur Hinrichtung eines Gefangenen im Gefängnis von Arak Die Hinrichtung von Yaser Roshan im Gefängnis von Arak und die steigende Zahl von Hinrichtungen in Iran stehen im Widerspruch zu internationalen Menschenrechtsstandards. 1. Recht auf Leben und Verbot der Todesstrafe (Artikel 3 UDHR – Artikel 6 ICCPR) • Die Todesstrafe verletzt das Recht auf Leben und ist nach dem Zweiten Fakultativprotokoll des ICCPR international zunehmend abgeschafft. 2. Anstieg der Hinrichtungen und menschenrechtliche Bedenken • Mindestens 930 Hinrichtungen im Jahr 2024, darunter 5 jugendliche Straftäter, widersprechen dem Artikel 6(5) ICCPR und der Kinderrechtskonvention (CRC, Artikel 37), die die Hinrichtung von Minderjährigen verbieten. 3. Öffentliche Hinrichtungen als unmenschliche Bestrafung (Artikel 7 ICCPR) • Die Exekution von vier Personen in der Öffentlichkeit verstößt gegen das Verbot grausamer und erniedrigender Strafen und kann traumatische Auswirkungen auf die Gesellschaft haben. 4. Mangelnde Transparenz bei Hinrichtungen (Artikel 14 ICCPR) • Die fehlende offizielle Bestätigung der Hinrichtung von Yaser Roshan zeigt die mangelnde Transparenz im iranischen Justizsystem und verstößt gegen das Recht auf ein faires Verfahren. 5. 24,6 % Anstieg der Hinrichtungen – politische Nutzung der Todesstrafe? • Der deutliche Anstieg könnte auf den Einsatz der Todesstrafe als Unterdrückungsinstrument hindeuten, entgegen den Empfehlungen der UNO zur Abschaffung oder Einschränkung der Todesstrafe. Fazit: Die Hinrichtung von Yaser Roshan und die wachsende Zahl von Exekutionen in Iran stellen eine schwerwiegende Verletzung des Rechts auf Leben, fairen Prozess und des Verbots unmenschlicher Strafen dar. Internationale Organisationen fordern wiederholt ein Moratorium oder die Abschaffung der Todesstrafe, doch der Trend zeigt eine besorgniserregende Zunahme.