محمد حسینی (۲ اسفند ۱۳۶۱ – ۱۷ دی ۱۴۰۱) یکی از بازداشت‌شدگان در خیزش ۱۴۰۱ ایران و متهم ردیف دوم شرکت در جریان مراسم چهلم حدیث نجفی و پارسا رضادوست در کرج بود که به اعدام محکوم شد.نظام جمهوری اسلامی او را در ۱۷ دی به همراه، محمدمهدی کرمی، یکی دیگر از متهمان پرونده اعدام کرد،اعدام او منجر به خشم و انزجار عمومی در ایران و جهان شد.
محمد حسینی در چند رشته رزمی، از جمله کونگ‌فو و ووشو، حکم قهرمانی داشت. آنچه که در دادگاه به عنوان مستندات جرم علیه او به نمایش درآمده بود، همگی از وسایل ورزش رزمی‌اش بود.
به گزارش رادیو فردا، تعدادی از افرادی که محمد حسینی را از نزدیک می‌شناختند گفته‌اند که وی انسان خیری بوده و به کودکان فقیر، به صورت رایگان ورزش رزمی می‌آموخته است. بر اساس گزارش رادیو فردا مبتنی بر بررسی صفحات اینستاگرامی وی، او را فردی عاشق ایران و ورزشکار نشان می‌دهند. بررسی صفحات اینستاگرامی، نشان می‌دهد که او علاقه‌مند به دودمان پهلوی بوده است،او در ۹ آذرماه ۱۴۰۱، در جلسه دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی آصف الحسینی متهم به «افساد فی الارض از طریق ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور»، «حمله به مأموران پلیس و بسیج» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» شده است. او در جریان جلسه دادگاه در دفاع از خود گفته است: «برخی از اتهامات منتسب به خود را قبول ندارم.نماینده دادستان با نشان دادن تصاویر و فیلم‌هایی مدعی شده است که او در زمان انسداد اتوبان تهران – کرج و در زمان کشته شدن روح‌الله عجمیان حضور فعال داشته است. به گفته حساب ۱۵۰۰ تصویر، سیدمحمد حسینی در این پرونده متهم ردیف دوم است؛ پدر و مادر او فوت کرده‌اند و کسی را ندارد. خانوادهٔ متهمانِ دیگر در این پرونده چندین بار پیام داده‌اند که محمد حتماً یکی از کسانیست که به اعدام محکوم شده اما کسی را ندارد تا اطلاع‌رسانی کند،دریا صفایی، نماینده مجلس بلژیک و فعال حقوق‌بشر و هارالد تروخ، نماینده مجلس اتریش کفالت سیاسی او را بر عهده گرفتند.صفایی اعلام کرد که مادرخوانده سیاسی او است
تحلیل بر اساس حقوق بشر
حقوق بشر موضوعی گسترده و پیچیده است که در کنوانسیون‌ها، معاهدات و اسناد بین‌المللی مختلف به آن پرداخته شده است. برای اعدام، آزادی بیان و دموکراسی، چندین ماده مهم در اسناد بین‌المللی و حقوق بشری وجود دارد. در اینجا به برخی از مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنم:
1. *اعدام (مجازات اعدام)*:
- *اعلامیه جهانی حقوق بشر* (UDHR):
ماده 3 این اعلامیه به حق زندگی اشاره دارد و می‌گوید:
"هر فرد حق حیات، آزادی و امنیت شخصی دارد."
همچنین در ماده 5 اعلامیه، به ممنوعیت شکنجه یا رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز اشاره شده است.
در حالی که اعلامیه جهانی حقوق بشر به صراحت حکم به ممنوعیت اعدام نمی‌دهد، اما در کنوانسیون‌های دیگری مانند *پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی* (ICCPR) به صورت دقیق‌تری به موضوع اعدام پرداخته شده است.
- *پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)*:
ماده 6 این پیمان‌نامه به حق زندگی پرداخته و می‌گوید اعدام نباید به‌طور خودسرانه اعمال شود و در کشورهای که حکم اعدام را حفظ کرده‌اند، باید تنها در شرایط خاص و با قوانین سختگیرانه اعمال شود.
- *پروتکل دوم پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی*:
بسیاری از کشورها پروتکل دوم این پیمان‌نامه را پذیرفته‌اند که به صورت آشکار اعدام را در زمان صلح منع می‌کند.
2. *آزادی بیان*:
- *اعلامیه جهانی حقوق بشر*:
ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر به آزادی بیان اشاره دارد:
"هر فرد حق دارد آزادی عقیده و بیان داشته باشد. این حق شامل آزادی داشتن عقیده بدون مداخله و همچنین جستجو، دریافت و انتقال اطلاعات و ایده‌ها از طریق هر رسانه‌ای بدون در نظر گرفتن مرزها است."
- *پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)*:
ماده 19 این پیمان‌نامه نیز آزادی بیان را تضمین می‌کند و می‌گوید هر فرد باید آزاد باشد که عقاید خود را بیان کند، اما این آزادی ممکن است محدود به دلایل خاصی مانند حفظ امنیت ملی یا عمومی باشد.
3. *دموکراسی*:
- *اعلامیه جهانی حقوق بشر*:
ماده 21 اعلامیه جهانی حقوق بشر به حق مشارکت در زندگی سیاسی اشاره دارد و می‌گوید:
"هر فرد حق دارد که به‌طور آزاد در انتخابات عمومی شرکت کند و نمایندگان خود را انتخاب کند."
- *پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)*:
ماده 25 این پیمان‌نامه نیز به مشارکت مردم در امور عمومی و دموکراتیک اشاره دارد و می‌گوید:
"هر شهروند حق دارد که به‌طور آزادانه در انتخابات عمومی و در راستای آزادی‌های سیاسی و اجتماعی شرکت کند."
نتیجه:
این مواد از اسناد مختلف بین‌المللی تضمین‌کننده حقوق بشر در خصوص اعدام، آزادی بیان و دموکراسی هستند. بسیاری از این اسناد برای اطمینان از رعایت حقوق بشر در سطح جهانی تدوین شده‌اند و در پی محافظت از حقوق فردی و جمعی هستند.
Mohammad Hosseini (2. März 1982 – 17. Januar 1401) war einer der Gefangenen des iranischen Aufstands von 1401 und der zweite Angeklagte in der Reihe der Ereignisse zum 40. Jahrestag von Hadith Najafi und Parsa Rezadoust in Karaj, der zum Tode verurteilt wurde. Die Islamische Republik richtete ihn am 7. Januar hin, zusammen mit Mohammad Mehdi Karami, einem weiteren Angeklagten in diesem Fall. Seine Hinrichtung löste im Iran und in der Welt öffentliche Wut und Abscheu aus.
Mohammad Hosseini war Meister in mehreren Kampfsportdisziplinen, darunter Kung Fu und Wushu. Als Beweismittel für das gegen ihn verübte Verbrechen wurde dem Gericht seine gesamte Kampfsportausrüstung vorgelegt.
Laut Radio Farda sagten mehrere Personen, die Mohammad Hosseini gut kannten, dass er ein wohltätiger Mensch war und armen Kindern kostenlos Kampfsport beibrachte. Einem Bericht von Radio Farda zufolge, der auf einer Untersuchung seiner Instagram-Seiten basiert, wird er als Mensch dargestellt, der den Iran liebt, und als Sportler. Ein Blick auf seine Instagram-Seiten zeigt, dass er sich für die Pahlavi-Dynastie interessierte. Am 29. Dezember 1402 wurde er in einer Sitzung des Revolutionsgerichts von Karaj unter dem Vorsitz von Richter Asef Al-Husseini der „Korruption auf Erden durch die Begehung von Verbrechen gegen die nationale Sicherheit“, des „Angreifens von Polizisten und Basij-Offizieren“ und der „Versammlung und Verschwörung gegen die nationale Sicherheit“ beschuldigt. Während der Gerichtsverhandlung sagte er zu seiner Verteidigung: „Ich akzeptiere einige der mir zugeschriebenen Anschuldigungen nicht.“ Der Vertreter der Staatsanwaltschaft, der Bilder und Videos zeigte, behauptete, er sei während der Blockade der Autobahn Teheran-Karaj und der Tötung von Ruhollah Ajamian aktiv anwesend gewesen. Dem Bericht von 1500 Images zufolge ist Seyyed Mohammad Hosseini der zweithöchste Angeklagte in diesem Fall. Seine Eltern sind tot und er hat niemanden. Die Familien der anderen Angeklagten in diesem Fall haben mehrfach Nachrichten geschickt, dass Mohammad einer der zum Tode Verurteilten sein muss, aber sie haben niemanden, der sie darüber informiert. Darya Safaei, Mitglied des belgischen Parlaments und Menschenrechtsaktivistin, und Harald Truch, Mitglied des österreichischen Parlaments, haben seine politische Patenschaft übernommen. Safaei gab bekannt, dass sie seine politische Patin sei.
Nachrichtenanalyse zum Thema Menschenrechte. Menschenrechte sind ein umfassendes und komplexes Thema, das in zahlreichen internationalen Konventionen, Verträgen und Dokumenten behandelt wird. In internationalen Dokumenten und Menschenrechtsdokumenten gibt es mehrere wichtige Bestimmungen zur Todesstrafe, zur Meinungsfreiheit und zur Demokratie. Hier sind einige der wichtigsten:
1. *Hinrichtung (Todesstrafe)*:
- *Allgemeine Erklärung der Menschenrechte* (AEMR):
Artikel 3 dieser Erklärung bezieht sich auf das Recht auf Leben und besagt:
„Jeder hat das Recht auf Leben, Freiheit und Sicherheit der Person.“
In Artikel 5 der Erklärung wird auch das Verbot der Folter und unmenschlicher oder erniedrigender Behandlung erwähnt.
Während die Allgemeine Erklärung der Menschenrechte die Todesstrafe nicht explizit verbietet, wird die Todesstrafe in anderen Konventionen, wie etwa dem Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte (IPBPR), ausführlicher behandelt.
- *Internationaler Pakt über bürgerliche und politische Rechte (IPBPR)*:
Artikel 6 dieses Vertrags befasst sich mit dem Recht auf Leben und besagt, dass die Todesstrafe nicht willkürlich angewendet werden darf und dass sie in Ländern, in denen die Todesstrafe noch besteht, nur unter besonderen Umständen und unter Einhaltung strenger Gesetze angewendet werden darf.
- *Zweites Protokoll zum Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte*:
Viele Länder haben das Zweite Protokoll zu diesem Vertrag angenommen, das Hinrichtungen in Friedenszeiten ausdrücklich verbietet.
2. *Meinungsfreiheit*:
- *Allgemeine Erklärung der Menschenrechte*:
Artikel 19 der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte bezieht sich auf die Meinungsfreiheit:
"Jeder Mensch hat das Recht auf Meinungsfreiheit und freie Meinungsäußerung. Dieses Recht umfasst die Freiheit, Meinungen ohne Einschränkungen anzuhängen sowie über Medien aller Art und ohne Rücksicht auf Staatsgrenzen Informationen und Ideen zu suchen, zu empfangen und weiterzugeben."
- *Internationaler Pakt über bürgerliche und politische Rechte (IPBPR)*:
Artikel 19 dieses Vertrags garantiert ebenfalls die Meinungsfreiheit und besagt, dass jedermann frei ist, seine Meinung zu äußern. Allerdings kann diese Freiheit aus bestimmten Gründen eingeschränkt werden, etwa zum Schutz der nationalen oder öffentlichen Sicherheit.
3. *Demokratie*:
- *Allgemeine Erklärung der Menschenrechte*:
Artikel 21 der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte bezieht sich auf das Recht, am politischen Leben teilzunehmen und besagt:
„Jeder hat das Recht, an öffentlichen Wahlen frei teilzunehmen und seine Vertreter zu wählen.“
- *Internationaler Pakt über bürgerliche und politische Rechte (IPBPR)*:
Auch Artikel 25 dieses Vertrags nimmt Bezug auf die Beteiligung der Menschen an öffentlichen und demokratischen Angelegenheiten und Staaten:
„Jeder Bürger hat das Recht, an öffentlichen Wahlen frei und im Rahmen der politischen und sozialen Freiheiten teilzunehmen.“
Ergebnis:
Diese Artikel stammen aus verschiedenen internationalen Dokumenten, die Menschenrechte in Bezug auf Todesstrafe, Meinungsfreiheit und Demokratie garantieren. Viele dieser Dokumente wurden entwickelt, um die Achtung der Menschenrechte auf globaler Ebene sicherzustellen und individuelle und kollektive Rechte zu schützen.
Dieser Bericht wurde von Amirreza Valizadeh, einem Menschenrechtsaktivisten und Journalisten, veröffentlicht und analysiert, um das Bewusstsein zu schärfen und das diktatorische und terroristische Regime der Islamischen Republik anzuprangern.
انتشار و تحلیل این گزارش توسط امیررضا ولی زاده فعال حقوق بشر و خبرنگار برای آگاه سازی جامعه و افشاگری علیه رژیم دیکتاتور و تروریست جمهوری اسلامی
