جنگ ایران و اسراییل

عملیات «شیر بپاخاسته»؛ بزرگ‌ترین حمله اسرائیل به ایران از زمان جنگ ایران و عراق در ساعات اولیه صبح روز ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، ارتش اسرائیل با همراهی موساد، عملیات گسترده‌ای را تحت نام رمز «شیر بپاخاسته» علیه اهدافی در ایران آغاز کرد. این عملیات، که بزرگ‌ترین حمله به ایران از زمان جنگ ایران و عراق توصیف شده، تأسیسات هسته‌ای، پایگاه‌های نظامی، منازل مقامات ارشد نظامی و برخی مناطق مسکونی را هدف قرار داد. در جریان این حملات، انفجارهایی مهیب در سراسر تهران و دیگر شهرها گزارش شد. از جمله نقاط هدف‌قرار گرفته می‌توان به تاسیسات هسته‌ای نطنز، خنداب، خرم‌آباد، همدان و تبریز اشاره کرد. بر اساس گزارش منابع رسمی، این عملیات موجب نابودی یا آسیب جدی به بخش‌هایی از زیرساخت‌های هسته‌ای ایران شد. در میان کشته‌شدگان، نام چهره‌هایی چون حسین سلامی (فرمانده کل سپاه پاسداران)، امیرعلی حاجی‌زاده (فرمانده نیروی هوافضای سپاه) و محمد باقری (رئیس ستاد کل نیروهای مسلح) به چشم می‌خورد. همچنین دو دانشمند هسته‌ای به نام‌های فریدون عباسی و محمدمهدی طهرانچی نیز جان خود را از دست دادند. منابع محلی از تلفات غیرنظامی در اثر بمباران‌های هوایی خبر داده‌اند. در هفته‌های منتهی به این رویداد، ایران و ایالات متحده در حال مذاکره برای احیای توافق هسته‌ای بودند، اما گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد نقض تعهدات از سوی ایران، تنش‌ها را به اوج رساند. ایران در واکنش به این گزارش، غنی‌سازی اورانیوم تا سطح ۶۰ درصد را اعلام کرد که به سطح تسلیحاتی بسیار نزدیک است. هم‌زمان، منابع آمریکایی گزارش دادند که اسرائیل، پس از اطلاع به دولت ایالات متحده، آمادگی کامل برای عملیات علیه ایران را داشته و حمله با اطلاع قبلی صورت گرفته است. با این حال، دولت اسرائیل تأکید کرده است که این اقدام، مستقیماً علیه ساختار نظامی جمهوری اسلامی صورت گرفته و مردم ایران هدف قرار نگرفته‌اند. بررسی حقوق بشری از منظر حقوق بشر و قوانین بین‌الملل، حمله به مناطق غیرنظامی، نقض آشکار معاهدات ژنو و اعلامیه جهانی حقوق بشر است. حتی در صورت توجیهات نظامی، هدف قرار دادن مناطق مسکونی و جان غیرنظامیان به هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست. در همین راستا، به عنوان یک فعال حقوق بشر، هرگونه حمله به غیرنظامیان، کودکان و مناطق مسکونی را قویاً محکوم می‌کنم. در عین حال، مسئولیت اصلی بروز این بحران متوجه رهبران جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه علی خامنه‌ای است که طی بیش از چهار دهه، با سرکوب مخالفان، فساد سیستماتیک، حمایت از گروه‌های تروریستی و سوءاستفاده از منابع ملی، کشور را به مسیر نابودی کشانده است. بسیاری از نزدیکان و فرزندان مقامات جمهوری اسلامی در خارج از کشور با ثروت‌های هنگفت زندگی می‌کنند، در حالی‌که مردم ایران زیر خط فقر، بدون آزادی و عدالت، روزگار می‌گذرانند. اکنون رژیم جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین وضعیت خود قرار دارد و زمان آن رسیده که مردم آزادی‌خواه ایران با اتحاد و مقاومت، پایان این دیکتاتوری ویرانگر را رقم بزنند. تنها از دل این اتحاد است که صلح، آزادی، شادی و کرامت انسانی به ایران بازخواهد گشت. با آرزوی صلح برای مردم ایران و جهان. 📌 گزارش و تحلیل از: امیررضا ولی‌زاده – فعال حقوق بشر، خبرنگار و وبلاگ‌نویس 📍 برای آگاهی‌رسانی، روشنگری و افشاگری علیه رژیم فاسد جمهوری اسلامی ایران ⸻ Operation „Erwachener Löwe“: Der größte israelische Angriff auf Iran seit dem Iran-Irak-Krieg In den frühen Morgenstunden des 13. Juni 2025 startete Israel unter dem Codenamen „Erwachener Löwe“ eine großangelegte Militäroperation gegen mehrere Ziele im Iran. Die Angriffe, durchgeführt von der israelischen Armee und dem Mossad, richteten sich gegen nukleare Einrichtungen, militärische Basen, Wohngebiete und Häuser hochrangiger iranischer Funktionäre. Berichten zufolge erschütterten massive Explosionen mehrere Städte, insbesondere Teheran. Zu den betroffenen Nuklearanlagen zählen Natanz, Khondab, Khoramabad, Hamedan und Täbris. Offizielle iranische Stellen bestätigten die Angriffe und sprachen von erheblichen Schäden sowie der völligen Überraschung der iranischen Luftabwehr. Unter den Todesopfern befinden sich der Kommandant der Revolutionsgarden Hossein Salami, der Luft- und Raumfahrtkommandant Amir-Ali Hajizadeh und der Generalstabschef Mohammad Bagheri. Auch zwei bekannte Nuklearwissenschaftler – Fereydoun Abbasi und Mohammad-Mehdi Tehranchi – kamen ums Leben. Zusätzlich gab es zivile Opfer durch Luftangriffe auf Wohngebiete.Im Vorfeld der Angriffe liefen Gespräche zwischen Iran und den USA zur Wiederbelebung des Atomabkommens. Doch ein kritischer Bericht der Internationalen Atomenergiebehörde (IAEA) sorgte für Spannungen. Der Iran kündigte daraufhin an, Uran bis zu einem Reinheitsgrad von 60 % anzureichern – ein Wert, der nahe an militärischer Qualität liegt. US-Medien berichteten, dass Israel die amerikanische Regierung über seine Pläne informiert hatte und einsatzbereit war. Dennoch betonte die israelische Regierung, dass sich die Angriffe ausschließlich gegen das Regime und nicht gegen das iranische Volk richteten. Menschenrechtliche Bewertung Aus menschenrechtlicher Sicht ist jeder Angriff auf zivile Gebiete ein schwerer Verstoß gegen das humanitäre Völkerrecht, insbesondere gegen die Genfer Konventionen und die Allgemeine Erklärung der Menschenrechte. Als Menschenrechtsaktivist verurteile ich ausdrücklich jede Gewalt gegen Zivilisten, Kinder und zivile Infrastrukturen. Die Hauptverantwortung für diese Eskalation liegt bei Ayatollah Ali Khamenei, dem Diktator des iranischen Regimes. Seit über 46 Jahren unterdrückt er sein Volk, raubt dessen Ressourcen, fördert Terrorgruppen wie Hamas und Hisbollah, während seine eigenen Angehörigen ein luxuriöses Leben im Ausland führen. Das Regime befindet sich derzeit in seiner schwächsten Phase. Es ist an der Zeit, dass die freiheitsliebenden Menschen im Iran aufstehen, gemeinsam handeln und das Ende dieser unterdrückenden und korrupten Diktatur herbeiführen. Nur durch Einheit kann Frieden, Freiheit und Menschenwürde nach Iran zurückkehren. Frieden für das iranische Volk und die ganze Welt. 📌 Bericht und Analyse von: Amir Reza Walizadeh – Menschenrechtsaktivist, Journalist und Blogger 📍 Zur Aufklärung, Information und Enthüllung des korrupten iranischen Regimes

خطر اعدام بچه های اکباتان

شرح کامل پرونده اکباتان زمینه و دستگیری‌ها در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در مهر–آبان ۱۴۰۱ (سپتامبر–نوامبر ۲۰۲۲)، پس از کشته شدن آرمان علی‌وردی (بسیجی) در محله اکباتان تهران، بیش از ۵۰ نفر از جوانان این محله توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند . ⚠️ نقض‌های حقوق دادرسی • متهمان بدون دسترسی به وکیل مستقل، تحت شکنجه‌های فیزیکی و روانی، به اعترافات اجباری وادار شدند . • دادگاه‌ها با سرعت بسیار پایین (گاهی ده دقیقه) برگزار شده و دادگاه‌های محرمانه، فاقد شواهد واقعی و دارای پرونده‌های «محرمانه» بوده‌اند . ⚖️ اتهامات و صدور کیفرخواست ۱۴ نفر با اتهاماتی شامل «محاربه»، «مشارکت در قتل»، و «اخلال در نظم عمومی» محاکمه شدند و برای ۶ نفر از جمله میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوش‌اقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک کیفرخواست قصاص صادر شد . ⏳ حکم اعدام • در روز ۱۳ آبان ۱۴۰۳ شمسی (چهارده نوامبر ۲۰۲۴)، شعبه ۱۳ دادگاه کیفری تهران برای این شش جوان حکم اعدام (قصاص نفس) صادر کرد؛ در حالی که رئیس شعبه با آن مخالفت نموده و رأی اقلیت داده بود . • این احکام به مرحله فرجام‌خواهی ارسال شده‌اند و هنوز اجرا نشده‌اند. 📣 واکنش‌ها و اعتراضات • کمپین حقوق بشر ایران، سازمان‌های حقوق بشری، و فعالین بین‌المللی صدور این احکام را «عبرت‌آمیز»، «سیاسی»، و «نظام‌مند در نقض حقوق بشر» توصیف کرده‌اند . • چند معترض داخلی که علیه این محاکمه مسالمت‌آمیز اعتصاب کردند نیز بازداشت و محکوم به حبس، شلاق و جزای نقدی شدند . 🔺 روند کلی نقض حقوق اساسی بر اساس شواهد موجود: 1. ممنوعیت شکنجه (ماده ۵ UDHR): شکنجه فیزیکی و روانی برای انتزاع اعتراف صورت گرفته ؛ 2. حق محاکمه عادلانه (ماده ۱۰ UDHR): دادگاه‌های مخفی، حکم بدون شواهد معتبر، محرومیت از وکیل مستقل؛ 3. برابری قانون (ماده ۷ UDHR): متهمان به دلیل عقیده یا شرکت در اعتراضات، تبعیض‌ آمیز محاکمه شده‌اند؛ 4. ممنوعیت سلب خودسرانه حیات (ماده ۳، ۵، ۱۰ و ۱۱ UDHR): اجرای حکم اعدام بر پایه دادگاه‌های بی‌عدالت، نقض آشکار حقوق بشر بین‌المللی است. به آلمانی : این خبر توسط امیررضا ولی زاده فعال حقوق بشر ، وبلاگ نویس، خبرنگار آزاد تهیه و منتشر شده و هدف از انتشار این خبر آگاه سازی جامعه با حقوق ذاتی و شهروندی و همچنین اطلاع رسانی به جوامع بین الملل از نقض حقوق بشر در ایران و همچنین افشاگری علیه رژیم دیکتاتور و تروریست جمهوری اسلامی ایران به رهبری علی خامنه ای است . 1. #اعدام_نکنید 2. #بچه‌های_اکباتان 3. #اعتراضات۱۴۰۱ 4. #حقوق_بشر_در_ایران 5. #محاکمه_ناعادلانه ⸻ 🇬🇧 During the nationwide “Woman, Life, Freedom” protests in Mehr–Aban 1401 (Sept–Nov 2022), over 50 young residents of the Ekbatan neighborhood were arrested following the death of a Basij militia member, Arman Aliverdi . ⚠️ Due Process Violations • The detainees were held without access to independent counsel, subjected to physical and psychological torture, and forced to make coerced confessions . • The trials were secretive and lasted as little as ten minutes, based on confidential case files devoid of credible evidence . 🧾 Charges and Indictments Fourteen individuals were charged with “waging war against God (moharebeh),” “participation in murder,” and “disturbing public order.” Six of them—Milad Armoon, Alireza Kafaei, Amir Mohammad Khosheghbal, Navid Najaran, Hossein Nemati, and Alireza Bamerzpournak—were issued death sentences under qisas (retributive justice) . ⏳ Death Sentences Issued On 13 Aban 1403 (Nov 14, 2024), Branch 13 of Tehran’s Criminal Court handed down qisas death sentences for the six protesters—despite the presiding judge dissenting . The rulings are currently under appeal; no executions have yet taken place. 📣 Reactions Iran Human Rights Campaign, other human-rights watchdogs, and international legal experts warned that these sentences are “politically motivated,” “intended to intimidate,” and a blatant “violation of fundamental human rights” . Additionally, citizens who protested these death sentences peacefully were themselves arrested and sentenced to prison terms, lashes, and fines . ⸻ 🇩🇪 Bericht auf Deutsch 🔍 Hintergrund und Verhaftungen Während der landesweiten Proteste „Frau, Leben, Freiheit“ im Mehr–Aban 1401 (Sept.–Nov.2022) wurden über 50 junge Bewohner des Ekbatan-Viertels in Teheran festgenommen, nachdem ein Mitglied der Basij-Miliz, Arman Aliverdi, getötet worden war . ⚠️ Verletzungen des Rechts auf ein faires Verfahren • Die Verhafteten hatten keinen Zugang zu unabhängigen Anwälten, wurden gefoltert und zu erzwungenen Geständnissen genötigt . • Die Gerichtsverfahren verliefen unter Ausschluss der Öffentlichkeit, dauerten teils nur zehn Minuten und basierten auf vertraulichen Akten ohne glaubwürdige Beweise . 🧾 Anklagen und Strafbefehle Vierzehn Personen wurden wegen „Krieg gegen Gott (moharebeh)“, Beihilfe zum Mord und „Störung der öffentlichen Ordnung“ angeklagt. Sechs davon – darunter Milad Armoon, Alireza Kafaei, Amir Mohammad Khosheghbal, Navid Najaran, Hossein Nemati und Alireza Bamerzpournak – erhielten die Todesstrafe nach dem qisas-Recht . ⏳ Todesurteile Am 13. Aban 1403 (14. Nov. 2024) verkündete das 13. Strafgericht Teherans qisas-Todesurteile für die sechs Protestierenden – obwohl der vorsitzende Richter widersprach . Die Urteile sind in Berufung; exekutiert wurde bisher noch niemand. 📣 Reaktionen Kampagnen wie der Iran Human Rights Campaign und internationale Menschenrechtsorganisationen warnen vor diesen Urteilen als „politisch motiviert“, „absichtlich abschreckend“ und als eindeutige „Verletzung grundlegender Menschenrechte“ . Zudem wurden friedliche Protestierende gegen diese Urteile verhaftet und zu Gefängnis, Körperstrafen und Geldbußen verurteilt . Diese Nachricht wurde von Amir Reza Valizadeh, Menschenrechtsaktivist, Blogger und freier Journalist, verfasst und veröffentlicht. Ziel der Veröffentlichung ist es, die Gesellschaft über ihre angeborenen und bürgerlichen Rechte aufzuklären, die internationale Gemeinschaft über die Menschenrechtsverletzungen im Iran zu informieren sowie das diktatorische und terroristische Regime der Islamischen Republik Iran unter der Führung von Ali Khamenei aufzudecken. #StopExecutionsInIran #EkbatanYouth #IranProtests2022 #HumanRightsViolations #FairTrialNow

الهه حسین نژاد

🔴 شرح حادثه الهه حسین‌نژاد، دختر ۲۴ ساله ایرانی، روز جمعه ۴ خرداد ۱۴۰۴ (۲۴ مه ۲۰۲۵)، حوالی ساعت ۱۹:۳۵، از میدان آزادی تهران سوار یک خودروی سمند نقره‌ای متعلق به یکی از پلتفرم‌های تاکسی اینترنتی شد تا به محل سکونتش در اسلامشهر بازگردد. اما هرگز به مقصد نرسید. خانواده‌اش پس از بی‌خبری، ماجرا را به پلیس اطلاع دادند و پرونده در دادسرای جنایی تهران گشوده شد. پس از چند روز جست‌وجو، مأموران موفق شدند جسد الهه را در بیابان‌های اطراف فرودگاه تهران پیدا کنند. ⸻ 🗡️ هویت و انگیزه قاتل قاتل، راننده همان خودرو بود. طبق اعترافات وی، زمانی که متوجه گوشی موبایل گران‌قیمت الهه شد، تصمیم گرفت آن را بدزدد. اما وقتی الهه مقاومت کرد، او را با ۲ تا ۴ ضربه چاقو به قفسه سینه به قتل رساند و جسد را در بیابان رها کرد. قاتل در بازجویی گفت: «نمی‌خواستم او را بکشم، فقط می‌خواستم گوشی‌اش را بگیرم، اما وقتی مقاومت کرد، ترسیدم و چاقو کشیدم.» این فرد سابقه‌ی سرقت داشته و یک متهم دیگر نیز به اتهام فراهم‌کردن خودرو بدون مجوز تحت تعقیب قرار گرفته است. ⸻ ⚠️ امنیت زنان در جامعه ایران قتل الهه نمونه‌ای از افزایش نگران‌کننده خشونت علیه زنان در ایران است. زنانی که به‌تنهایی در خیابان‌ها تردد می‌کنند یا استقلال شخصی دارند، اغلب در معرض آزار، تهدید و خشونت قرار می‌گیرند. عوامل مؤثر بر این ناامنی: • نبود قوانین حمایتی مشخص برای زنان • فقدان پناهگاه‌های امن و خدمات روانی و قضایی • عدم آموزش مناسب پلیس و سیستم قضایی • فرهنگ مردسالار و تبعیض ساختاری علیه زنان ⸻ ⚖️ تحلیل حقوق بشری قتل الهه حسین‌نژاد نقض آشکار چندین اصل بنیادین حقوق بشر است: • حق حیات و امنیت شخصی (ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر) • حق مصونیت از خشونت و آزار • حق برخورداری از حمایت قانونی برابر جمهوری اسلامی ایران، با وجود عضویت در برخی معاهدات بین‌المللی، هنوز به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) نپیوسته و قوانین داخلی‌اش پاسخگوی نیازهای امنیتی زنان نیست. نهادهای بین‌المللی، فعالان حقوق بشر و جامعه مدنی باید: • خواهان اصلاح فوری قوانین کیفری درباره خشونت جنسیتی شوند • بر ایجاد نهادهای حمایتی از زنان قربانی خشونت پافشاری کنند • و ساختارهای فرهنگی خشونت‌زا را زیر سؤال ببرند به آلماتی : تحلیل این خبر توسط امیررضا ولی زاده خبرنگار ، وبلاگ نویس ، فعال حقوق بشر در ایران برای آگاه سازی جامعه و جوامع بین الملل ⸻ 🇩🇪 Deutsche Übersetzung – Vollständiger Bericht 📰 Mord an Elahe Hosseinnezhad (24) in Teheran – Analyse zur Sicherheit von Frauen im Iran und menschenrechtliche Bewertung 🔴 Tatbeschreibung Am Freitag, dem 24. Mai 2025, stieg die 24-jährige Elahe Hosseinnezhad gegen 19:35 Uhr in ein silbernes Samand-Taxi am Azadi-Platz in Teheran ein, um nach Hause nach Islamshahr zurückzukehren – sie kam jedoch nie an. Nach der Vermisstenanzeige der Familie begannen Ermittlungen, die schließlich zur Entdeckung ihrer Leiche in der Wüste nahe dem Flughafen Teheran führten. ⸻ 🗡️ Täter und Motiv Der Täter war der Fahrer des Wagens. Laut Geständnis war sein Motiv die Entwendung ihres teuren Mobiltelefons. Als Elahe sich wehrte, stach er ihr mehrfach mit einem Messer in die Brust und versteckte die Leiche in der Wüste. Er sagte: „Ich wollte sie nicht töten – nur das Handy stehlen. Aber als sie sich wehrte, habe ich aus Angst zugestochen.“ Der Täter war vorbestraft wegen Diebstahls. Ein zweiter Verdächtiger wurde wegen Bereitstellung eines nicht registrierten Fahrzeugs angeklagt. ⸻ ⚠️ Frauensicherheit im Iran Der Fall steht exemplarisch für die zunehmende alltägliche Gewalt gegen Frauen im Iran. Besonders alleinreisende Frauen sind einem hohen Risiko von Übergriffen ausgesetzt. Gründe: • Fehlende Schutzgesetze für Frauen • Keine Notunterkünfte oder Schutzsysteme • Unzureichende Schulung von Polizei und Justiz • Tief verankerte patriarchale Strukturen ⸻ ⚖️ Menschenrechtliche Bewertung Der Mord an Elahe Hosseinnezhad stellt eine Verletzung mehrerer Grundrechte dar: • Recht auf Leben und Sicherheit (Art. 3, UN-Menschenrechtscharta) • Schutz vor Gewalt und Missbrauch • Gleichheit vor dem Gesetz Der Iran hat das Übereinkommen zur Beseitigung jeder Form von Diskriminierung der Frau (CEDAW) nicht ratifiziert. Nationale Gesetze reichen nicht aus, um Frauen zu schützen oder Täter konsequent zu bestrafen. Die internationale Gemeinschaft ist gefordert, Rechtsreformen, Institutionen für Opferschutz und kulturellen Wandel einzufordern. Analyse dieses Falls durch Amir Reza Valizadeh – Journalist, Blogger und Menschenrechtsaktivist im Iran – zur Aufklärung der Gesellschaft und der internationalen Gemeinschaft. 1. #الهه_حسین‌نژاد 2. #زن_ایرانی_امنیت_ندارد 3. #StopViolenceAgainstWomen 4. #حقوق_زنان 5. #JusticeForElahe

کودکانی که از حق تحصیل محروم هستند

بازماندگی از تحصیل ۲۸۰۰ کودک و نوجوان در سیستان و بلوچستان؛ نادیده‌گرفتن حق آموزش در مناطق محروم ایران خبرگزاری هرانا – مدیرکل کمیته امداد استان سیستان و بلوچستان از شناسایی ۲۸۰۰ کودک و نوجوان بازمانده از تحصیل در این استان خبر داد. بنا به اظهارات وی، این کودکان تحت حمایت نهاد کمیته امداد قرار دارند و حدود نیمی از آنان (۱۴۸۱ نفر) با پیگیری‌های انجام‌شده به مدرسه بازگشته‌اند. بازماندن کودکان از تحصیل، به‌ویژه در مناطق محروم و حاشیه‌ای کشور مانند سیستان و بلوچستان، مسئله‌ای ریشه‌دار و بحرانی است که به دلایل متعددی از جمله فقر اقتصادی، فقدان زیرساخت‌های آموزشی، تبعیض‌های قومی و مذهبی، ازدواج زودهنگام و کار کودکان شکل گرفته و تقویت شده است. از دیدگاه حقوق بشر، بازماندن از تحصیل نقض صریح ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۲۸ کنوانسیون حقوق کودک است که ایران نیز به آن پیوسته است. طبق این اسناد بین‌المللی، هر کودک حق دارد بدون تبعیض از آموزش رایگان و باکیفیت برخوردار شود. بر اساس گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۱۴۰۳، دست‌کم ۳ میلیون دانش‌آموز در کشور از تحصیل بازمانده‌اند؛ آماری نگران‌کننده که نشان‌دهنده بحران گسترده‌تری در سیاست‌گذاری‌های آموزشی و اجتماعی کشور است. بی‌توجهی به این وضعیت، پیامدهای جبران‌ناپذیری از جمله بازتولید فقر، گسترش نابرابری، و تضییع فرصت‌های توسعه انسانی در پی خواهد داشت. جامعه جهانی، نهادهای مدنی و مدافعان حقوق کودک باید با تمرکز بر آموزش در مناطق محروم و مطالبه‌گری برای اصلاح ساختارهای تبعیض‌آمیز، دولت ایران را نسبت به تعهدات بین‌المللی‌اش پاسخگو نگه دارند. این گزارش توسط امیررضا ولی‌زاده – وبلاگ‌نویس، خبرنگار و فعال حقوق بشر در ایران – تحلیل و منتشر شده است. این گزارش با هدف مستندسازی نقض حقوق بشر و افشای سرکوب سیستماتیک توسط حکومت فاسد جمهوری اسلامی ایران، تحت رهبری اقتدارگرایانه و سرکوبگر علی خامنه‌ای منتشر شده است ⸻ 🇩🇪 Deutsche Übersetzung (ترجمه آلمانی): 2800 Kinder und Jugendliche in Sistan und Belutschistan vom Schulunterricht ausgeschlossen – Eine ernste Verletzung des Rechts auf Bildung Laut der Menschenrechtsorganisation HRANA hat der Direktor des Komitees zur Unterstützung Bedürftiger in der iranischen Provinz Sistan und Belutschistan die Identifizierung von 2800 schulabbrechenden Kindern und Jugendlichen in der Region bestätigt. Von diesen wurden nach offiziellen Angaben bislang etwa 1481 – also rund die Hälfte – mit gezielten Maßnahmen wieder ins Schulsystem integriert. Der Ausschluss von Kindern vom Bildungssystem ist besonders in benachteiligten Regionen Irans, wie Sistan und Belutschistan, ein strukturelles Problem. Ursachen hierfür sind unter anderem wirtschaftliche Armut, mangelnde Bildungsinfrastruktur, ethnisch-religiöse Diskriminierung, Kinderehe und Kinderarbeit. Aus menschenrechtlicher Sicht stellt dies eine klare Verletzung von Artikel 26 der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte sowie Artikel 28 der UN-Kinderrechtskonvention dar – beides internationale Abkommen, denen der Iran beigetreten ist. Jedes Kind hat das Recht auf kostenlosen und diskriminierungsfreien Zugang zu hochwertiger Bildung. Laut einem Bericht der Menschenrechtsaktivisten in Iran waren im Jahr 1403 (2024/25) landesweit mindestens drei Millionen Schüler*innen vom Schulbesuch ausgeschlossen – eine alarmierende Zahl, die auf eine tieferliegende Krise im iranischen Bildungs- und Sozialsystem hinweist. Diese Entwicklung gefährdet nicht nur die Zukunft der betroffenen Kinder, sondern verstärkt langfristig Armut, soziale Ungleichheit und verhindert die nachhaltige Entwicklung der Gesellschaft. Die internationale Gemeinschaft, zivilgesellschaftliche Organisationen und Kinderrechtsaktivist*innen sind aufgerufen, den Zugang zu Bildung in benachteiligten Regionen zu priorisieren und den iranischen Staat an seine menschenrechtlichen Verpflichtungen zu erinnern. Dieser Bericht wurde von Amir Reza Valizadeh – Blogger, Journalist und Menschenrechtsaktivist in Iran – analysiert und veröffentlicht. Er dient der Dokumentation von Menschenrechtsverletzungen und der Aufdeckung der systematischen Repression durch die korrupte Regierung der Islamischen Republik Iran unter der autoritären und repressiven Führung von Ali Khamenei. #AmirRezaValizadeh #MenschenrechteImIran #IranHumanRights #FreePoliticalPrisoners #StopExecutionInIran #JournalismusFürFreiheit

اعدام شهروند ایرانی

تأیید حکم اعدام محمدامین مهدوی شایسته توسط دیوان عالی کشور؛ نگرانی‌های جدی حقوق بشری خبرگزاری هرانا – حکم اعدام محمدامین مهدوی شایسته، زندانی سیاسی حدوداً ۲۷ ساله که در زندان قزل‌حصار کرج محبوس است، توسط دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران تأیید شد. این حکم پیش‌تر در دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی صادر شده بود. اتهام اصلی مطروحه علیه این زندانی سیاسی، «همکاری با دولت متخاصم» عنوان شده است؛ اتهامی که به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، بدون ارائه مستندات کافی و شفاف مطرح شده و روند رسیدگی قضایی نیز همراه با نقض‌های جدی اصول دادرسی عادلانه بوده است. منابع حقوق بشری اعلام کرده‌اند که آقای مهدوی شایسته تحت فشار و در شرایطی بازجویی شده که او را مجبور به اعتراف به اتهاماتی کرده‌اند که صحت آن‌ها مورد تردید است. همچنین وی از دسترسی به وکیل انتخابی محروم بوده و روند بازداشت، بازجویی و محاکمه وی ناقض اصل برائت، حق دادرسی عادلانه و دیگر حقوق تضمین‌شده در میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر بوده است. از منظر حقوق بشر، تأیید حکم اعدام برای یک متهم سیاسی، به‌ویژه در شرایطی که ادله کافی وجود ندارد، اعترافات تحت فشار اخذ شده و روند دادرسی غیرشفاف و غیرمنصفانه بوده، نشانه‌ای نگران‌کننده از تداوم روند سرکوب مخالفان سیاسی در ایران است. این اقدام ناقض تعهدات بین‌المللی ایران از جمله میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر ممنوعیت شکنجه، حق محاکمه عادلانه و محدود بودن استفاده از مجازات اعدام تنها به «جدی‌ترین جرایم» تأکید دارد. سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی و نهادهای نظارتی حقوق بشر بارها از ایران خواسته‌اند که از اجرای احکام اعدام برای زندانیان سیاسی خودداری کرده و روندهای قضایی خود را با موازین بین‌المللی هماهنگ کند. این گزارش توسط امیررضا ولی‌زاده – وبلاگ‌نویس، خبرنگار و فعال حقوق بشر در ایران – تحلیل و منتشر شده است. این گزارش با هدف مستندسازی نقض حقوق بشر و افشای سرکوب سیستماتیک توسط حکومت فاسد جمهوری اسلامی ایران، تحت رهبری اقتدارگرایانه و سرکوبگر علی خامنه‌ای منتشر شده است ⸻ 🔹 Deutsche Übersetzung (با تحلیل حقوق بشری): Bestätigung des Todesurteils gegen Mohammad-Amin Mahdavi Shayesteh durch den Obersten Gerichtshof – Schwere menschenrechtliche Bedenken Laut der Menschenrechtsorganisation HRANA hat der Oberste Gerichtshof der Islamischen Republik Iran das Todesurteil gegen Mohammad-Amin Mahdavi Shayesteh, einen etwa 27-jährigen politischen Gefangenen, der derzeit im Ghezel-Hesar-Gefängnis in Karadsch inhaftiert ist, bestätigt. Das Urteil wurde zuvor vom Revolutionsgericht in Teheran unter dem Vorsitz von Richter Abolghasem Salavati verhängt. Der Hauptvorwurf gegen Mahdavi Shayesteh lautet auf „Zusammenarbeit mit einem feindlichen Staat“ – ein Anklagepunkt, der nach Angaben von Personen aus seinem familiären Umfeld ohne ausreichende Beweise erhoben wurde. Zudem soll das Verfahren von schweren Verstößen gegen grundlegende Prinzipien eines fairen Prozesses begleitet worden sein. Quellen berichten, dass Mahdavi Shayesteh unter massivem Druck zu Geständnissen gezwungen wurde, deren Wahrheitsgehalt zweifelhaft ist. Außerdem wurde ihm das Recht auf einen frei gewählten Anwalt verwehrt. Das gesamte Verfahren – von der Festnahme über die Verhöre bis hin zur Urteilsverkündung – verstößt gegen die Unschuldsvermutung, das Recht auf ein faires Verfahren und andere durch internationale Menschenrechtsabkommen garantierte Rechte. Aus menschenrechtlicher Sicht ist die Bestätigung eines Todesurteils gegen einen politischen Gefangenen besonders besorgniserregend, wenn dieses auf zweifelhaften Geständnissen beruht, unter Druck erlangt wurde und das Verfahren nicht den internationalen Standards für Rechtsstaatlichkeit entspricht. Diese Entscheidung steht im klaren Widerspruch zu den internationalen Verpflichtungen Irans, insbesondere dem Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte, der ein faires Gerichtsverfahren, ein Verbot von Folter sowie die Einschränkung der Todesstrafe auf die „schwerwiegendsten Verbrechen“ vorschreibt. Internationale Menschenrechtsorganisationen und Überwachungsorgane haben die iranische Regierung wiederholt aufgefordert, von der Vollstreckung der Todesstrafe gegen politische Gefangene abzusehen und ihre Justizpraxis an internationale Standards anzupassen.Dieser Bericht wurde von Amir Reza Valizadeh – Blogger, Journalist und Menschenrechtsaktivist in Iran – analysiert und veröffentlicht. Er dient der Dokumentation von Menschenrechtsverletzungen und der Aufdeckung der systematischen Repression durch die korrupte Regierung der Islamischen Republik Iran unter der autoritären und repressiven Führung von Ali Khamenei. #AmirRezaValizadeh #MenschenrechteImIran #IranHumanRights #FreePoliticalPrisoners #StopExecutionInIran #JournalismusFürFreiheit #SayTheirNames #JusticeForMahdavi

وضعیت آزادی بیان در ایران

گزارش جامع وضعیت آزادی بیان در ایران و بررسی از دیدگاه حقوق بشر آزادی بیان یکی از مهم‌ترین حقوق بشری است که در اسناد بین‌المللی مانند اعلامیه جهانی حقوق بشر (ماده 19) و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ماده 19) به رسمیت شناخته شده است. این حق شامل آزادی بیان نظر، دسترسی آزاد به اطلاعات، و فعالیت رسانه‌ای آزاد است. وضعیت آزادی بیان در ایران: در ایران، آزادی بیان تحت تأثیر قوانین محدودکننده و کنترل‌های شدید قرار دارد. بر اساس گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری و نهادهای بین‌المللی، ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین محدودیت‌ها و سرکوب‌ها را علیه روزنامه‌نگاران، فعالان فضای مجازی، و منتقدان سیاسی اعمال می‌کند. • طبق گزارش «خانه آزادی» (Freedom House) در سال ۲۰۲۴، ایران در شاخص آزادی مطبوعات امتیاز بسیار پایینی کسب کرده و در میان کشورهای با «عدم آزادی» قرار دارد. • سازمان گزارشگران بدون مرز (RSF) ایران را در سال ۲۰۲۴ در رتبه ۱۸۵ از ۱۸۵ کشور از نظر آزادی مطبوعات قرار داده است، یعنی پایین‌ترین رتبه ممکن. • براساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر، حداقل ۱۲۰ روزنامه‌نگار، وبلاگ‌نویس و فعال رسانه‌ای در سال‌های اخیر به دلایل مرتبط با بیان آزاد زندانی شده‌اند. • قوانین مرتبط مانند قانون جرایم رایانه‌ای (مصوب ۱۳۹۵) به دولت امکان می‌دهد دسترسی به سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی را مسدود کند و افرادی را که «مطالب ضد امنیت ملی» منتشر می‌کنند، تحت پیگرد قرار دهد. محدودیت‌ها و نقض حقوق: • سانسور اینترنت و فیلترینگ گسترده باعث شده میلیون‌ها کاربر ایرانی دسترسی به شبکه‌های اجتماعی محبوب مانند توییتر، فیس‌بوک و یوتیوب را نداشته باشند. • رسانه‌های مستقل خارجی و داخلی به طور مکرر فیلتر شده یا مجبور به توقف فعالیت شده‌اند. • بازداشت‌های خودسرانه، محاکمه‌های ناعادلانه و فشارهای امنیتی علیه روزنامه‌نگاران و فعالان حقوق بشر همچنان ادامه دارد. دیدگاه حقوق بشر: از منظر حقوق بشر، آزادی بیان یک حق مطلق نیست ولی باید تنها در چارچوب‌های مشخص مانند جلوگیری از نفرت‌پراکنی یا خشونت محدود شود، نه به بهانه سرکوب سیاسی یا انتقاد. محدودیت‌های موجود در ایران نه تنها در این چارچوب‌ها نیست، بلکه به ابزار سرکوب مخالفان تبدیل شده است. سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری بارها از ایران خواسته‌اند قوانین و رویه‌های سرکوبگرانه خود را اصلاح کند و تضمین کند که آزادی بیان در چارچوب استانداردهای بین‌المللی رعایت شود. ترجمه آلمانی: این گزارش توسط امیر رضا ولی زاده خبرنگار و فعال حقوق بشر در ایران تهیه شده و برای اطلاع رسانی به مردم و جوامع بین الملل وافشاگری علیه رژیم دیکتاتور اسلامی منتشر گردیده است #امیررضا_ولی‌زاده_خبرنگار_فعال‌حقوق‌بشر ⸻ Umfassender Bericht über die Lage der Meinungsfreiheit im Iran und deren Bewertung aus menschenrechtlicher Sicht Die Meinungsfreiheit ist eines der wichtigsten Menschenrechte, das in internationalen Dokumenten wie der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte (Artikel 19) und dem Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte (Artikel 19) anerkannt wird. Dieses Recht umfasst die Freiheit, Meinungen zu äußern, freien Zugang zu Informationen zu haben und freie Medienaktivitäten auszuüben. Situation der Meinungsfreiheit im Iran: Im Iran ist die Meinungsfreiheit durch restriktive Gesetze und strenge Kontrollen stark eingeschränkt. Laut Berichten von Menschenrechtsorganisationen und internationalen Institutionen gehört der Iran zu den Ländern mit den massivsten Einschränkungen und Unterdrückungen gegen Journalisten, Internetaktivisten und politische Kritiker. • Laut dem Freedom House Bericht 2024 erzielte der Iran im Index der Pressefreiheit sehr niedrige Werte und gehört zu den „nicht freien“ Ländern. • Reporter ohne Grenzen (RSF) setzte den Iran 2024 auf Platz 185 von 185 Ländern in Bezug auf Pressefreiheit – der niedrigste Rang. • Laut Human Rights Watch sind in den letzten Jahren mindestens 120 Journalisten, Blogger und Medienaktivisten aufgrund ihrer freien Meinungsäußerung inhaftiert worden. • Gesetze wie das Computerkriminalitätsgesetz (verabschiedet 2016) ermöglichen es der Regierung, den Zugang zu Webseiten und sozialen Netzwerken zu sperren und Personen strafrechtlich zu verfolgen, die „staatsschädigende Inhalte“ verbreiten. Einschränkungen und Menschenrechtsverletzungen: • Umfassende Internetzensur und Filterung verhindern, dass Millionen Iraner auf beliebte soziale Netzwerke wie Twitter, Facebook und YouTube zugreifen können. • Unabhängige Medien im In- und Ausland werden regelmäßig blockiert oder gezwungen, ihre Tätigkeit einzustellen. • Willkürliche Festnahmen, unfairen Gerichtsverfahren und Sicherheitsdruck gegen Journalisten und Menschenrechtsaktivisten dauern an. Menschenrechtliche Bewertung: Aus menschenrechtlicher Sicht ist die Meinungsfreiheit kein absolutes Recht, sondern darf nur in klar definierten Rahmenbedingungen eingeschränkt werden, beispielsweise zur Verhinderung von Hassrede oder Gewalt. Die derzeitigen Einschränkungen im Iran überschreiten diese Grenzen jedoch und werden als Instrumente zur Unterdrückung der Opposition verwendet. Die Vereinten Nationen und Menschenrechtsorganisationen fordern den Iran wiederholt auf, seine repressiven Gesetze und Praktiken zu reformieren und sicherzustellen, dass die Meinungsfreiheit im Einklang mit internationalen Standards respektiert wird. Dieser Bericht wurde von Amir Reza Valizadeh, Journalist und Menschenrechtsaktivist im Iran, erstellt und zur Information der Bevölkerung sowie der internationalen Gemeinschaft und zur Aufdeckung gegen das islamische diktatorische Regime veröffentlicht. #AmirReza_Valizadeh_Journalist_Menschenrechtsaktivist

امیر تتلو زیر بار فشار روانی زیاد دست به خودکشی زد

اقدام به خودکشی تتلو در زندان؛ وضعیت سلامت روان زندانیان و مسئولیت نهادهای حاکمیتی در تاریخ ۳۰ مه ۲۰۲۵، منابع نزدیک به نهادهای امنیتی در ایران گزارش دادند که امیرحسین مقصودلو، مشهور به تتلو، خواننده رپ و R&B ایرانی، پس از اقدام به خودکشی از طریق مصرف مواد سمی به یکی از مراکز درمانی در تهران منتقل شده است. بنا به اعلام مرکز رسانه قوه قضاییه، پس از مداخله پزشکی، وضعیت او “مساعد” گزارش شده و تحت مراقبت است. این حادثه بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی داشت، چرا که تتلو یکی از جنجالی‌ترین چهره‌های موسیقی و فضای مجازی ایران به شمار می‌رود. تتلو کیست؟ امیرحسین مقصودلو، متولد ۱۳۶۲ در تهران، از نخستین چهره‌های موسیقی زیرزمینی ایران در سبک R&B و رپ بود که در دهه ۸۰ خورشیدی با آثار متفاوت و گاه جنجالی‌اش به شهرت رسید. او به‌ویژه میان نوجوانان و جوانان با اشعار بی‌پرده، رفتارهای غیرمتعارف، و شخصیت پرحاشیه‌اش بسیار محبوب یا منفور بود. او پس از سال‌ها فعالیت بدون مجوز در داخل ایران، در سال ۱۳۹۷ به ترکیه مهاجرت کرد و از آن‌جا فعالیت‌هایش را ادامه داد. تتلو بارها به خاطر اظهارات تند سیاسی، جنسی، و مذهبی در فضای مجازی، واکنش‌های شدید مردم و مسئولان را برانگیخته است. او در مقاطعی از حکومت ایران حمایت کرده، و در مواقعی نیز آن را به‌شدت نقد کرده است. چرا دستگیر شد؟ در آبان ۱۴۰۲ (نوامبر ۲۰۲۳)، امیرحسین مقصودلو هنگام بازگشت به ایران، در فرودگاه بین‌المللی امام خمینی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. دلایل دقیق بازداشت او هیچ‌گاه به‌طور شفاف اعلام نشد، اما گمان می‌رود اتهاماتی چون توهین به مقدسات، ترویج فساد و فحشا، تحریک جوانان به بی‌اخلاقی، و نشر محتوای مغایر با عفت عمومی در فضای مجازی از جمله دلایل اصلی بوده‌اند. تتلو در دوران بازداشت نیز چندین بار از فشارهای روانی و رفتارهای نامناسب با خود شکایت کرده و از وضعیت روحی‌اش ابراز نگرانی کرده بود. بررسی حقوق بشری: اقدام به خودکشی او، صرف‌نظر از شخصیتش، هشداری جدی درباره وضعیت سلامت روانی زندانیان در ایران است. نظام قضایی ایران به‌رغم مسئولیت قانونی و اخلاقی خود، اغلب هیچ برنامه مشخصی برای مراقبت‌های روان‌شناختی، حمایت روانی-اجتماعی، یا برخورد انسانی با زندانیان پرمخاطره ندارد. از دید سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، هر زندانی صرف‌نظر از اتهاماتش، باید از کرامت انسانی، حق دسترسی به خدمات درمانی، و حفاظت در برابر آزار روحی یا جسمی برخوردار باشد. در غیر این‌صورت، دولت مسئول مستقیم پیامدهایی چون خودکشی، آسیب‌های روانی، یا مرگ مشکوک خواهد بود. ⸻ Erweiterte deutsche Übersetzung: Selbstmordversuch von Tataloo im Gefängnis – Wer er ist, warum er verhaftet wurde und was das mit Menschenrechten zu tun hat Am 30. Mai 2025 berichteten regierungsnahe Medien, dass Amirhossein Maqsoudlou, besser bekannt unter seinem Künstlernamen Tataloo, nach einem Selbstmordversuch durch Einnahme giftiger Substanzen in ein medizinisches Zentrum in Teheran eingeliefert wurde. Laut Justizbehörde sei sein Zustand nach medizinischer Behandlung stabil. Wer ist Tataloo? Tataloo (geb. 1983 in Teheran) ist einer der bekanntesten und umstrittensten Musiker im iranischen Untergrund-Rap und R&B. Er wurde in den 2000er Jahren durch seine provokativen Texte, sein auffälliges Auftreten und seine radikale Präsenz in den sozialen Medien populär – besonders unter Jugendlichen. Nachdem er jahrelang ohne Genehmigung in Iran aktiv war, verließ er das Land im Jahr 2018 und lebte in der Türkei. In den sozialen Medien äußerte er sich häufig zu politischen, religiösen und gesellschaftlichen Themen – mal systemkritisch, mal regimetreu, was zu massiver Kritik und Ablehnung, aber auch zu großem Faninteresse führte. Warum wurde er verhaftet? Im November 2023 wurde Tataloo am Flughafen Imam Khomeini in Teheran von Sicherheitskräften verhaftet, als er überraschend nach Iran zurückkehrte. Die Behörden nannten keine klaren Gründe, aber mutmaßlich lauteten die Vorwürfe: • Beleidigung religiöser Werte • Verbreitung von Obszönitäten und unmoralischen Inhalten • Verleitung Jugendlicher zu unsittlichem Verhalten • Missbrauch sozialer Medien zur Untergrabung öffentlicher Moral Während seiner Inhaftierung äußerte Tataloo wiederholt psychischen Druck, Misshandlungen und Angst um sein Leben. Menschenrechtliche Bewertung: Ein Selbstmordversuch im Gefängnis ist ein ernstes Zeichen für psychische Not – besonders, wenn er unter Haftbedingungen geschieht, die nach Angaben von Menschenrechtsgruppen wie Amnesty International systematisch gegen internationale Standards verstoßen. Gefängnisse im Iran sind laut zahlreichen Berichten überfüllt, medizinisch unterversorgt und geprägt von Isolation, Druck und Misshandlung. Psychisch belastete oder auffällige Häftlinge erhalten selten professionelle Hilfe. Der Fall Tataloo zeigt exemplarisch, wie das Versagen im Schutz der psychischen Gesundheit von Inhaftierten zu lebensbedrohlichen Situationen führen kann – und verdeutlicht die Dringlichkeit, menschenwürdige Haftbedingungen und psychologische Betreuung zu gewährleisten. Diese Nachricht wurde von Amirreza Valizadeh, einem iranischen Journalisten und Menschenrechtsaktivisten, analysiert und überprüft, um über Menschenrechtsverletzungen im Iran zu informieren und das diktatorische Regime der Islamischen Republik anzuprangern. این خبر توسط امیررضا ولی زاده خبرنگار وفعال حقوق بشر ایران تحلیل و بررسی شده است برای اطلاع رسانی از نقض حقوق بشر در ایران و افشاگری علیه رژیم دیکتاتور جمهوری اسلامی