صلح در همه جهان

صلح جهانی، آرزویی برای همه انسان‌ها صلح جهانی نه تنها نبود جنگ و خشونت است، بلکه حالتی است که در آن انسان‌ها در کنار هم با احترام، همدلی و عدالت زندگی می‌کنند. صلح به معنای ایجاد فضایی است که همه بتوانند بدون ترس از تبعیض، ظلم یا خشونت، رشد کنند و آزادی‌های خود را به‌طور کامل تجربه کنند. صلح جهانی نیازمند همکاری همه کشورها و مردم جهان است؛ همکاری‌ای بر پایه احترام به حقوق بشر، تفاهم فرهنگی، و حل مسالمت‌آمیز اختلافات. در جهانی که مرزها به تدریج کمرنگ می‌شوند، فهم و پذیرش تفاوت‌ها، کلید اصلی ایجاد امنیت و رفاه برای همه است. صلح جهانی از هر فرد آغاز می‌شود، از هر رفتار مهربانانه، از هر گفتگوی سازنده. وقتی ما یاد بگیریم به جای نفرت، عشق بورزیم و به جای دشمنی، دوستی بسازیم، آن‌گاه می‌توانیم دنیایی بسازیم که در آن کودکان با امید بزرگ شوند و نسل‌های آینده در سایه عدالت و آرامش زندگی کنند. بیایید برای تحقق این آرمان بزرگ، تلاش کنیم و باور داشته باشیم که هر گام کوچک در مسیر صلح، آینده‌ای روشن‌تر برای همه ما رقم می‌زند Weltfrieden – ein Wunsch für alle Menschen Weltfrieden bedeutet nicht nur die Abwesenheit von Krieg und Gewalt, sondern auch einen Zustand, in dem Menschen mit Respekt, Mitgefühl und Gerechtigkeit zusammenleben. Frieden heißt, einen Raum zu schaffen, in dem jeder ohne Angst vor Diskriminierung, Unterdrückung oder Gewalt wachsen und seine Freiheiten voll ausleben kann. Weltfrieden erfordert die Zusammenarbeit aller Länder und Menschen auf der Welt – eine Zusammenarbeit, die auf der Achtung der Menschenrechte, kulturellem Verständnis und der friedlichen Lösung von Konflikten basiert. In einer Welt, in der Grenzen immer weniger Bedeutung haben, ist das Verstehen und Akzeptieren von Unterschieden der Schlüssel zu Sicherheit und Wohlstand für alle. Weltfrieden beginnt bei jedem Einzelnen – bei jeder freundlichen Tat, bei jedem konstruktiven Gespräch. Wenn wir lernen, statt Hass Liebe zu schenken und statt Feindschaft Freundschaft zu bauen, können wir eine Welt schaffen, in der Kinder mit Hoffnung aufwachsen und zukünftige Generationen in Gerechtigkeit und Frieden leben. Lasst uns für die Verwirklichung dieses großen Ziels gemeinsam arbeiten und daran glauben, dass jeder kleine Schritt auf dem Weg zum Frieden eine hellere Zukunft für uns alle schafft.

به یاد کیان پیر فلک

کیان پیرفلک (۲۱ خرداد ۱۳۹۲ – ۲۵ آبان ۱۴۰۱) کودک ۹ سالهٔ ایرانی ساکن ایذه در خوزستان بود که در شامگاه ۲۵ آبان ۱۴۰۱، در پی حمله به بازار ایذه، در جریان خیزش ۱۴۰۱ ایران، در حالی‌که با والدین و برادر خردسالش در خودرو در راه بازگشت به خانه خود در ایذه بودند، هدف گلوله مأموران حکومتی نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت و کشته شد.گفته شده این کودک آرزو داشت مهندس رباتیک شود. منابع نزدیک به نظام او را قربانی حمله تروریستی معرفی کردند،کشته شدن او موجی از واکنش را در فضای مجازی و در میان چهره‌ها برانگیخت مراسم خاک‌سپاری او در ۲۷ آبان با حضور گستردهٔ مردم ایذه و با شعارهایی علیه نظام جمهوری اسلامی و سید علی خامنه‌ای برگزار شد کیان پیرفلک، کودک ۹ ساله‌ای بود که در جریان اعتراضات سراسری ایران در آبان ۱۴۰۱ (پس از قتل مهسا امینی) در شهر ایذه، استان خوزستان، جان باخت. او به‌عنوان یکی از چهره‌های نمادین سرکوب معترضان در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی شناخته شد. گزارش‌های رسمی و روایت‌های خانواده‌اش در تضاد هستند: مقامات ایران مدعی شدند که او در حمله‌ای تروریستی کشته شده، در حالی که خانواده‌اش تأکید کردند نیروهای امنیتی با شلیک مستقیم به خودروی آن‌ها، کیان را کشتند. ⸻ تحلیل حقوقی بر اساس حقوق بشر بین‌المللی ۱. حق زندگی (Article 6, ICCPR) مطابق ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)، که ایران نیز از امضاکنندگان آن است: “Every human being has the inherent right to life. This right shall be protected by law. No one shall be arbitrarily deprived of his life.” 🔹 حق زندگی به‌عنوان بنیادی‌ترین حق انسان، در مورد کیان نقض شده است. اگر روایت خانواده درست باشد و کیان با شلیک نیروهای حکومتی کشته شده باشد، این یک سلب خودسرانه و غیرقانونی از حق زندگی است. ⸻ ۲. حقوق کودکان (کنوانسیون حقوق کودک، CRC) ایران عضو کنوانسیون حقوق کودک است. طبق ماده ۳۸ این کنوانسیون: “States Parties shall take all feasible measures to ensure protection and care of children who are affected by an armed conflict.” 🔹 اگرچه اعتراضات داخلی را نمی‌توان دقیقاً «درگیری مسلحانه» دانست، اما اصل کلی محافظت از کودکان در برابر خشونت همچنان برقرار است. حضور یا مرگ یک کودک در یک درگیری یا سرکوب خیابانی، نشان‌دهنده نقض تعهد دولت در محافظت از کودکان است. ⸻ ۳. حق دانستن حقیقت و پیگیری قضایی (حقایق و پاسخگویی) حق خانواده برای دسترسی به حقیقت، عدالت و جبران خسارت در اسناد حقوق بشری بین‌المللی تأیید شده است. از جمله در اصول سازمان ملل درباره پیشگیری از مصونیت برای نقض شدید حقوق بشر (UN Principles to Combat Impunity). 🔹 با توجه به اینکه مقامات ایران مانع تحقیقات مستقل و شفاف شدند و روایت رسمی با شاهدان و خانواده در تضاد است، می‌توان این وضعیت را نقض حق دسترسی به عدالت دانست. ⸻ ۴. پاسخگویی دولت و مسئولیت بین‌المللی بر اساس حقوق بین‌الملل عرفی، هرگونه اقدام نیروهای حکومتی که منجر به مرگ شهروندان شود، در صورت نقض حقوق بشر، نیازمند بررسی، پیگرد و جبران است. 🔹 در مورد کیان پیرفلک، جامعه بین‌المللی از جمله سازمان ملل، نهادهای حقوق بشری و سازمان‌هایی مانند Amnesty International و Human Rights Watch خواستار تحقیق مستقل و پاسخگویی شدند. ⸻ نتیجه‌گیری: کشته‌شدن کیان پیرفلک ـ در صورتی که طبق روایت خانواده با شلیک نیروهای امنیتی انجام شده باشد ـ نه تنها نقض فاحش حقوق بشر، بلکه نقض تعهدات ایران در قبال حقوق کودکان و حق زندگی است. این اتفاق نمادی از عدم پاسخگویی سیستماتیک، سرکوب آزادی اعتراضات، و فقدان عدالت در رسیدگی به خشونت‌های حکومتی است. پرونده‌هایی مانند کیان، می‌توانند به‌عنوان مصداق جنایت علیه بشریت نیز توسط نهادهای بین‌المللی بررسی شوند، اگر الگوی گسترده و سیستماتیکی در سرکوب‌ها اثبات شود.

جنگ ایران و اسراییل

عملیات «شیر بپاخاسته»؛ بزرگ‌ترین حمله اسرائیل به ایران از زمان جنگ ایران و عراق در ساعات اولیه صبح روز ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، ارتش اسرائیل با همراهی موساد، عملیات گسترده‌ای را تحت نام رمز «شیر بپاخاسته» علیه اهدافی در ایران آغاز کرد. این عملیات، که بزرگ‌ترین حمله به ایران از زمان جنگ ایران و عراق توصیف شده، تأسیسات هسته‌ای، پایگاه‌های نظامی، منازل مقامات ارشد نظامی و برخی مناطق مسکونی را هدف قرار داد. در جریان این حملات، انفجارهایی مهیب در سراسر تهران و دیگر شهرها گزارش شد. از جمله نقاط هدف‌قرار گرفته می‌توان به تاسیسات هسته‌ای نطنز، خنداب، خرم‌آباد، همدان و تبریز اشاره کرد. بر اساس گزارش منابع رسمی، این عملیات موجب نابودی یا آسیب جدی به بخش‌هایی از زیرساخت‌های هسته‌ای ایران شد. در میان کشته‌شدگان، نام چهره‌هایی چون حسین سلامی (فرمانده کل سپاه پاسداران)، امیرعلی حاجی‌زاده (فرمانده نیروی هوافضای سپاه) و محمد باقری (رئیس ستاد کل نیروهای مسلح) به چشم می‌خورد. همچنین دو دانشمند هسته‌ای به نام‌های فریدون عباسی و محمدمهدی طهرانچی نیز جان خود را از دست دادند. منابع محلی از تلفات غیرنظامی در اثر بمباران‌های هوایی خبر داده‌اند. در هفته‌های منتهی به این رویداد، ایران و ایالات متحده در حال مذاکره برای احیای توافق هسته‌ای بودند، اما گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد نقض تعهدات از سوی ایران، تنش‌ها را به اوج رساند. ایران در واکنش به این گزارش، غنی‌سازی اورانیوم تا سطح ۶۰ درصد را اعلام کرد که به سطح تسلیحاتی بسیار نزدیک است. هم‌زمان، منابع آمریکایی گزارش دادند که اسرائیل، پس از اطلاع به دولت ایالات متحده، آمادگی کامل برای عملیات علیه ایران را داشته و حمله با اطلاع قبلی صورت گرفته است. با این حال، دولت اسرائیل تأکید کرده است که این اقدام، مستقیماً علیه ساختار نظامی جمهوری اسلامی صورت گرفته و مردم ایران هدف قرار نگرفته‌اند. بررسی حقوق بشری از منظر حقوق بشر و قوانین بین‌الملل، حمله به مناطق غیرنظامی، نقض آشکار معاهدات ژنو و اعلامیه جهانی حقوق بشر است. حتی در صورت توجیهات نظامی، هدف قرار دادن مناطق مسکونی و جان غیرنظامیان به هیچ‌وجه قابل پذیرش نیست. در همین راستا، به عنوان یک فعال حقوق بشر، هرگونه حمله به غیرنظامیان، کودکان و مناطق مسکونی را قویاً محکوم می‌کنم. در عین حال، مسئولیت اصلی بروز این بحران متوجه رهبران جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه علی خامنه‌ای است که طی بیش از چهار دهه، با سرکوب مخالفان، فساد سیستماتیک، حمایت از گروه‌های تروریستی و سوءاستفاده از منابع ملی، کشور را به مسیر نابودی کشانده است. بسیاری از نزدیکان و فرزندان مقامات جمهوری اسلامی در خارج از کشور با ثروت‌های هنگفت زندگی می‌کنند، در حالی‌که مردم ایران زیر خط فقر، بدون آزادی و عدالت، روزگار می‌گذرانند. اکنون رژیم جمهوری اسلامی در ضعیف‌ترین وضعیت خود قرار دارد و زمان آن رسیده که مردم آزادی‌خواه ایران با اتحاد و مقاومت، پایان این دیکتاتوری ویرانگر را رقم بزنند. تنها از دل این اتحاد است که صلح، آزادی، شادی و کرامت انسانی به ایران بازخواهد گشت. با آرزوی صلح برای مردم ایران و جهان. 📌 گزارش و تحلیل از: امیررضا ولی‌زاده – فعال حقوق بشر، خبرنگار و وبلاگ‌نویس 📍 برای آگاهی‌رسانی، روشنگری و افشاگری علیه رژیم فاسد جمهوری اسلامی ایران ⸻ Operation „Erwachener Löwe“: Der größte israelische Angriff auf Iran seit dem Iran-Irak-Krieg In den frühen Morgenstunden des 13. Juni 2025 startete Israel unter dem Codenamen „Erwachener Löwe“ eine großangelegte Militäroperation gegen mehrere Ziele im Iran. Die Angriffe, durchgeführt von der israelischen Armee und dem Mossad, richteten sich gegen nukleare Einrichtungen, militärische Basen, Wohngebiete und Häuser hochrangiger iranischer Funktionäre. Berichten zufolge erschütterten massive Explosionen mehrere Städte, insbesondere Teheran. Zu den betroffenen Nuklearanlagen zählen Natanz, Khondab, Khoramabad, Hamedan und Täbris. Offizielle iranische Stellen bestätigten die Angriffe und sprachen von erheblichen Schäden sowie der völligen Überraschung der iranischen Luftabwehr. Unter den Todesopfern befinden sich der Kommandant der Revolutionsgarden Hossein Salami, der Luft- und Raumfahrtkommandant Amir-Ali Hajizadeh und der Generalstabschef Mohammad Bagheri. Auch zwei bekannte Nuklearwissenschaftler – Fereydoun Abbasi und Mohammad-Mehdi Tehranchi – kamen ums Leben. Zusätzlich gab es zivile Opfer durch Luftangriffe auf Wohngebiete.Im Vorfeld der Angriffe liefen Gespräche zwischen Iran und den USA zur Wiederbelebung des Atomabkommens. Doch ein kritischer Bericht der Internationalen Atomenergiebehörde (IAEA) sorgte für Spannungen. Der Iran kündigte daraufhin an, Uran bis zu einem Reinheitsgrad von 60 % anzureichern – ein Wert, der nahe an militärischer Qualität liegt. US-Medien berichteten, dass Israel die amerikanische Regierung über seine Pläne informiert hatte und einsatzbereit war. Dennoch betonte die israelische Regierung, dass sich die Angriffe ausschließlich gegen das Regime und nicht gegen das iranische Volk richteten. Menschenrechtliche Bewertung Aus menschenrechtlicher Sicht ist jeder Angriff auf zivile Gebiete ein schwerer Verstoß gegen das humanitäre Völkerrecht, insbesondere gegen die Genfer Konventionen und die Allgemeine Erklärung der Menschenrechte. Als Menschenrechtsaktivist verurteile ich ausdrücklich jede Gewalt gegen Zivilisten, Kinder und zivile Infrastrukturen. Die Hauptverantwortung für diese Eskalation liegt bei Ayatollah Ali Khamenei, dem Diktator des iranischen Regimes. Seit über 46 Jahren unterdrückt er sein Volk, raubt dessen Ressourcen, fördert Terrorgruppen wie Hamas und Hisbollah, während seine eigenen Angehörigen ein luxuriöses Leben im Ausland führen. Das Regime befindet sich derzeit in seiner schwächsten Phase. Es ist an der Zeit, dass die freiheitsliebenden Menschen im Iran aufstehen, gemeinsam handeln und das Ende dieser unterdrückenden und korrupten Diktatur herbeiführen. Nur durch Einheit kann Frieden, Freiheit und Menschenwürde nach Iran zurückkehren. Frieden für das iranische Volk und die ganze Welt. 📌 Bericht und Analyse von: Amir Reza Walizadeh – Menschenrechtsaktivist, Journalist und Blogger 📍 Zur Aufklärung, Information und Enthüllung des korrupten iranischen Regimes

خطر اعدام بچه های اکباتان

شرح کامل پرونده اکباتان زمینه و دستگیری‌ها در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» در مهر–آبان ۱۴۰۱ (سپتامبر–نوامبر ۲۰۲۲)، پس از کشته شدن آرمان علی‌وردی (بسیجی) در محله اکباتان تهران، بیش از ۵۰ نفر از جوانان این محله توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند . ⚠️ نقض‌های حقوق دادرسی • متهمان بدون دسترسی به وکیل مستقل، تحت شکنجه‌های فیزیکی و روانی، به اعترافات اجباری وادار شدند . • دادگاه‌ها با سرعت بسیار پایین (گاهی ده دقیقه) برگزار شده و دادگاه‌های محرمانه، فاقد شواهد واقعی و دارای پرونده‌های «محرمانه» بوده‌اند . ⚖️ اتهامات و صدور کیفرخواست ۱۴ نفر با اتهاماتی شامل «محاربه»، «مشارکت در قتل»، و «اخلال در نظم عمومی» محاکمه شدند و برای ۶ نفر از جمله میلاد آرمون، علیرضا کفایی، امیرمحمد خوش‌اقبال، نوید نجاران، حسین نعمتی و علیرضا برمرزپورناک کیفرخواست قصاص صادر شد . ⏳ حکم اعدام • در روز ۱۳ آبان ۱۴۰۳ شمسی (چهارده نوامبر ۲۰۲۴)، شعبه ۱۳ دادگاه کیفری تهران برای این شش جوان حکم اعدام (قصاص نفس) صادر کرد؛ در حالی که رئیس شعبه با آن مخالفت نموده و رأی اقلیت داده بود . • این احکام به مرحله فرجام‌خواهی ارسال شده‌اند و هنوز اجرا نشده‌اند. 📣 واکنش‌ها و اعتراضات • کمپین حقوق بشر ایران، سازمان‌های حقوق بشری، و فعالین بین‌المللی صدور این احکام را «عبرت‌آمیز»، «سیاسی»، و «نظام‌مند در نقض حقوق بشر» توصیف کرده‌اند . • چند معترض داخلی که علیه این محاکمه مسالمت‌آمیز اعتصاب کردند نیز بازداشت و محکوم به حبس، شلاق و جزای نقدی شدند . 🔺 روند کلی نقض حقوق اساسی بر اساس شواهد موجود: 1. ممنوعیت شکنجه (ماده ۵ UDHR): شکنجه فیزیکی و روانی برای انتزاع اعتراف صورت گرفته ؛ 2. حق محاکمه عادلانه (ماده ۱۰ UDHR): دادگاه‌های مخفی، حکم بدون شواهد معتبر، محرومیت از وکیل مستقل؛ 3. برابری قانون (ماده ۷ UDHR): متهمان به دلیل عقیده یا شرکت در اعتراضات، تبعیض‌ آمیز محاکمه شده‌اند؛ 4. ممنوعیت سلب خودسرانه حیات (ماده ۳، ۵، ۱۰ و ۱۱ UDHR): اجرای حکم اعدام بر پایه دادگاه‌های بی‌عدالت، نقض آشکار حقوق بشر بین‌المللی است. به آلمانی : این خبر توسط امیررضا ولی زاده فعال حقوق بشر ، وبلاگ نویس، خبرنگار آزاد تهیه و منتشر شده و هدف از انتشار این خبر آگاه سازی جامعه با حقوق ذاتی و شهروندی و همچنین اطلاع رسانی به جوامع بین الملل از نقض حقوق بشر در ایران و همچنین افشاگری علیه رژیم دیکتاتور و تروریست جمهوری اسلامی ایران به رهبری علی خامنه ای است . 1. #اعدام_نکنید 2. #بچه‌های_اکباتان 3. #اعتراضات۱۴۰۱ 4. #حقوق_بشر_در_ایران 5. #محاکمه_ناعادلانه ⸻ 🇬🇧 During the nationwide “Woman, Life, Freedom” protests in Mehr–Aban 1401 (Sept–Nov 2022), over 50 young residents of the Ekbatan neighborhood were arrested following the death of a Basij militia member, Arman Aliverdi . ⚠️ Due Process Violations • The detainees were held without access to independent counsel, subjected to physical and psychological torture, and forced to make coerced confessions . • The trials were secretive and lasted as little as ten minutes, based on confidential case files devoid of credible evidence . 🧾 Charges and Indictments Fourteen individuals were charged with “waging war against God (moharebeh),” “participation in murder,” and “disturbing public order.” Six of them—Milad Armoon, Alireza Kafaei, Amir Mohammad Khosheghbal, Navid Najaran, Hossein Nemati, and Alireza Bamerzpournak—were issued death sentences under qisas (retributive justice) . ⏳ Death Sentences Issued On 13 Aban 1403 (Nov 14, 2024), Branch 13 of Tehran’s Criminal Court handed down qisas death sentences for the six protesters—despite the presiding judge dissenting . The rulings are currently under appeal; no executions have yet taken place. 📣 Reactions Iran Human Rights Campaign, other human-rights watchdogs, and international legal experts warned that these sentences are “politically motivated,” “intended to intimidate,” and a blatant “violation of fundamental human rights” . Additionally, citizens who protested these death sentences peacefully were themselves arrested and sentenced to prison terms, lashes, and fines . ⸻ 🇩🇪 Bericht auf Deutsch 🔍 Hintergrund und Verhaftungen Während der landesweiten Proteste „Frau, Leben, Freiheit“ im Mehr–Aban 1401 (Sept.–Nov.2022) wurden über 50 junge Bewohner des Ekbatan-Viertels in Teheran festgenommen, nachdem ein Mitglied der Basij-Miliz, Arman Aliverdi, getötet worden war . ⚠️ Verletzungen des Rechts auf ein faires Verfahren • Die Verhafteten hatten keinen Zugang zu unabhängigen Anwälten, wurden gefoltert und zu erzwungenen Geständnissen genötigt . • Die Gerichtsverfahren verliefen unter Ausschluss der Öffentlichkeit, dauerten teils nur zehn Minuten und basierten auf vertraulichen Akten ohne glaubwürdige Beweise . 🧾 Anklagen und Strafbefehle Vierzehn Personen wurden wegen „Krieg gegen Gott (moharebeh)“, Beihilfe zum Mord und „Störung der öffentlichen Ordnung“ angeklagt. Sechs davon – darunter Milad Armoon, Alireza Kafaei, Amir Mohammad Khosheghbal, Navid Najaran, Hossein Nemati und Alireza Bamerzpournak – erhielten die Todesstrafe nach dem qisas-Recht . ⏳ Todesurteile Am 13. Aban 1403 (14. Nov. 2024) verkündete das 13. Strafgericht Teherans qisas-Todesurteile für die sechs Protestierenden – obwohl der vorsitzende Richter widersprach . Die Urteile sind in Berufung; exekutiert wurde bisher noch niemand. 📣 Reaktionen Kampagnen wie der Iran Human Rights Campaign und internationale Menschenrechtsorganisationen warnen vor diesen Urteilen als „politisch motiviert“, „absichtlich abschreckend“ und als eindeutige „Verletzung grundlegender Menschenrechte“ . Zudem wurden friedliche Protestierende gegen diese Urteile verhaftet und zu Gefängnis, Körperstrafen und Geldbußen verurteilt . Diese Nachricht wurde von Amir Reza Valizadeh, Menschenrechtsaktivist, Blogger und freier Journalist, verfasst und veröffentlicht. Ziel der Veröffentlichung ist es, die Gesellschaft über ihre angeborenen und bürgerlichen Rechte aufzuklären, die internationale Gemeinschaft über die Menschenrechtsverletzungen im Iran zu informieren sowie das diktatorische und terroristische Regime der Islamischen Republik Iran unter der Führung von Ali Khamenei aufzudecken. #StopExecutionsInIran #EkbatanYouth #IranProtests2022 #HumanRightsViolations #FairTrialNow

الهه حسین نژاد

🔴 شرح حادثه الهه حسین‌نژاد، دختر ۲۴ ساله ایرانی، روز جمعه ۴ خرداد ۱۴۰۴ (۲۴ مه ۲۰۲۵)، حوالی ساعت ۱۹:۳۵، از میدان آزادی تهران سوار یک خودروی سمند نقره‌ای متعلق به یکی از پلتفرم‌های تاکسی اینترنتی شد تا به محل سکونتش در اسلامشهر بازگردد. اما هرگز به مقصد نرسید. خانواده‌اش پس از بی‌خبری، ماجرا را به پلیس اطلاع دادند و پرونده در دادسرای جنایی تهران گشوده شد. پس از چند روز جست‌وجو، مأموران موفق شدند جسد الهه را در بیابان‌های اطراف فرودگاه تهران پیدا کنند. ⸻ 🗡️ هویت و انگیزه قاتل قاتل، راننده همان خودرو بود. طبق اعترافات وی، زمانی که متوجه گوشی موبایل گران‌قیمت الهه شد، تصمیم گرفت آن را بدزدد. اما وقتی الهه مقاومت کرد، او را با ۲ تا ۴ ضربه چاقو به قفسه سینه به قتل رساند و جسد را در بیابان رها کرد. قاتل در بازجویی گفت: «نمی‌خواستم او را بکشم، فقط می‌خواستم گوشی‌اش را بگیرم، اما وقتی مقاومت کرد، ترسیدم و چاقو کشیدم.» این فرد سابقه‌ی سرقت داشته و یک متهم دیگر نیز به اتهام فراهم‌کردن خودرو بدون مجوز تحت تعقیب قرار گرفته است. ⸻ ⚠️ امنیت زنان در جامعه ایران قتل الهه نمونه‌ای از افزایش نگران‌کننده خشونت علیه زنان در ایران است. زنانی که به‌تنهایی در خیابان‌ها تردد می‌کنند یا استقلال شخصی دارند، اغلب در معرض آزار، تهدید و خشونت قرار می‌گیرند. عوامل مؤثر بر این ناامنی: • نبود قوانین حمایتی مشخص برای زنان • فقدان پناهگاه‌های امن و خدمات روانی و قضایی • عدم آموزش مناسب پلیس و سیستم قضایی • فرهنگ مردسالار و تبعیض ساختاری علیه زنان ⸻ ⚖️ تحلیل حقوق بشری قتل الهه حسین‌نژاد نقض آشکار چندین اصل بنیادین حقوق بشر است: • حق حیات و امنیت شخصی (ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر) • حق مصونیت از خشونت و آزار • حق برخورداری از حمایت قانونی برابر جمهوری اسلامی ایران، با وجود عضویت در برخی معاهدات بین‌المللی، هنوز به کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) نپیوسته و قوانین داخلی‌اش پاسخگوی نیازهای امنیتی زنان نیست. نهادهای بین‌المللی، فعالان حقوق بشر و جامعه مدنی باید: • خواهان اصلاح فوری قوانین کیفری درباره خشونت جنسیتی شوند • بر ایجاد نهادهای حمایتی از زنان قربانی خشونت پافشاری کنند • و ساختارهای فرهنگی خشونت‌زا را زیر سؤال ببرند به آلماتی : تحلیل این خبر توسط امیررضا ولی زاده خبرنگار ، وبلاگ نویس ، فعال حقوق بشر در ایران برای آگاه سازی جامعه و جوامع بین الملل ⸻ 🇩🇪 Deutsche Übersetzung – Vollständiger Bericht 📰 Mord an Elahe Hosseinnezhad (24) in Teheran – Analyse zur Sicherheit von Frauen im Iran und menschenrechtliche Bewertung 🔴 Tatbeschreibung Am Freitag, dem 24. Mai 2025, stieg die 24-jährige Elahe Hosseinnezhad gegen 19:35 Uhr in ein silbernes Samand-Taxi am Azadi-Platz in Teheran ein, um nach Hause nach Islamshahr zurückzukehren – sie kam jedoch nie an. Nach der Vermisstenanzeige der Familie begannen Ermittlungen, die schließlich zur Entdeckung ihrer Leiche in der Wüste nahe dem Flughafen Teheran führten. ⸻ 🗡️ Täter und Motiv Der Täter war der Fahrer des Wagens. Laut Geständnis war sein Motiv die Entwendung ihres teuren Mobiltelefons. Als Elahe sich wehrte, stach er ihr mehrfach mit einem Messer in die Brust und versteckte die Leiche in der Wüste. Er sagte: „Ich wollte sie nicht töten – nur das Handy stehlen. Aber als sie sich wehrte, habe ich aus Angst zugestochen.“ Der Täter war vorbestraft wegen Diebstahls. Ein zweiter Verdächtiger wurde wegen Bereitstellung eines nicht registrierten Fahrzeugs angeklagt. ⸻ ⚠️ Frauensicherheit im Iran Der Fall steht exemplarisch für die zunehmende alltägliche Gewalt gegen Frauen im Iran. Besonders alleinreisende Frauen sind einem hohen Risiko von Übergriffen ausgesetzt. Gründe: • Fehlende Schutzgesetze für Frauen • Keine Notunterkünfte oder Schutzsysteme • Unzureichende Schulung von Polizei und Justiz • Tief verankerte patriarchale Strukturen ⸻ ⚖️ Menschenrechtliche Bewertung Der Mord an Elahe Hosseinnezhad stellt eine Verletzung mehrerer Grundrechte dar: • Recht auf Leben und Sicherheit (Art. 3, UN-Menschenrechtscharta) • Schutz vor Gewalt und Missbrauch • Gleichheit vor dem Gesetz Der Iran hat das Übereinkommen zur Beseitigung jeder Form von Diskriminierung der Frau (CEDAW) nicht ratifiziert. Nationale Gesetze reichen nicht aus, um Frauen zu schützen oder Täter konsequent zu bestrafen. Die internationale Gemeinschaft ist gefordert, Rechtsreformen, Institutionen für Opferschutz und kulturellen Wandel einzufordern. Analyse dieses Falls durch Amir Reza Valizadeh – Journalist, Blogger und Menschenrechtsaktivist im Iran – zur Aufklärung der Gesellschaft und der internationalen Gemeinschaft. 1. #الهه_حسین‌نژاد 2. #زن_ایرانی_امنیت_ندارد 3. #StopViolenceAgainstWomen 4. #حقوق_زنان 5. #JusticeForElahe

کودکانی که از حق تحصیل محروم هستند

بازماندگی از تحصیل ۲۸۰۰ کودک و نوجوان در سیستان و بلوچستان؛ نادیده‌گرفتن حق آموزش در مناطق محروم ایران خبرگزاری هرانا – مدیرکل کمیته امداد استان سیستان و بلوچستان از شناسایی ۲۸۰۰ کودک و نوجوان بازمانده از تحصیل در این استان خبر داد. بنا به اظهارات وی، این کودکان تحت حمایت نهاد کمیته امداد قرار دارند و حدود نیمی از آنان (۱۴۸۱ نفر) با پیگیری‌های انجام‌شده به مدرسه بازگشته‌اند. بازماندن کودکان از تحصیل، به‌ویژه در مناطق محروم و حاشیه‌ای کشور مانند سیستان و بلوچستان، مسئله‌ای ریشه‌دار و بحرانی است که به دلایل متعددی از جمله فقر اقتصادی، فقدان زیرساخت‌های آموزشی، تبعیض‌های قومی و مذهبی، ازدواج زودهنگام و کار کودکان شکل گرفته و تقویت شده است. از دیدگاه حقوق بشر، بازماندن از تحصیل نقض صریح ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۲۸ کنوانسیون حقوق کودک است که ایران نیز به آن پیوسته است. طبق این اسناد بین‌المللی، هر کودک حق دارد بدون تبعیض از آموزش رایگان و باکیفیت برخوردار شود. بر اساس گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۱۴۰۳، دست‌کم ۳ میلیون دانش‌آموز در کشور از تحصیل بازمانده‌اند؛ آماری نگران‌کننده که نشان‌دهنده بحران گسترده‌تری در سیاست‌گذاری‌های آموزشی و اجتماعی کشور است. بی‌توجهی به این وضعیت، پیامدهای جبران‌ناپذیری از جمله بازتولید فقر، گسترش نابرابری، و تضییع فرصت‌های توسعه انسانی در پی خواهد داشت. جامعه جهانی، نهادهای مدنی و مدافعان حقوق کودک باید با تمرکز بر آموزش در مناطق محروم و مطالبه‌گری برای اصلاح ساختارهای تبعیض‌آمیز، دولت ایران را نسبت به تعهدات بین‌المللی‌اش پاسخگو نگه دارند. این گزارش توسط امیررضا ولی‌زاده – وبلاگ‌نویس، خبرنگار و فعال حقوق بشر در ایران – تحلیل و منتشر شده است. این گزارش با هدف مستندسازی نقض حقوق بشر و افشای سرکوب سیستماتیک توسط حکومت فاسد جمهوری اسلامی ایران، تحت رهبری اقتدارگرایانه و سرکوبگر علی خامنه‌ای منتشر شده است ⸻ 🇩🇪 Deutsche Übersetzung (ترجمه آلمانی): 2800 Kinder und Jugendliche in Sistan und Belutschistan vom Schulunterricht ausgeschlossen – Eine ernste Verletzung des Rechts auf Bildung Laut der Menschenrechtsorganisation HRANA hat der Direktor des Komitees zur Unterstützung Bedürftiger in der iranischen Provinz Sistan und Belutschistan die Identifizierung von 2800 schulabbrechenden Kindern und Jugendlichen in der Region bestätigt. Von diesen wurden nach offiziellen Angaben bislang etwa 1481 – also rund die Hälfte – mit gezielten Maßnahmen wieder ins Schulsystem integriert. Der Ausschluss von Kindern vom Bildungssystem ist besonders in benachteiligten Regionen Irans, wie Sistan und Belutschistan, ein strukturelles Problem. Ursachen hierfür sind unter anderem wirtschaftliche Armut, mangelnde Bildungsinfrastruktur, ethnisch-religiöse Diskriminierung, Kinderehe und Kinderarbeit. Aus menschenrechtlicher Sicht stellt dies eine klare Verletzung von Artikel 26 der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte sowie Artikel 28 der UN-Kinderrechtskonvention dar – beides internationale Abkommen, denen der Iran beigetreten ist. Jedes Kind hat das Recht auf kostenlosen und diskriminierungsfreien Zugang zu hochwertiger Bildung. Laut einem Bericht der Menschenrechtsaktivisten in Iran waren im Jahr 1403 (2024/25) landesweit mindestens drei Millionen Schüler*innen vom Schulbesuch ausgeschlossen – eine alarmierende Zahl, die auf eine tieferliegende Krise im iranischen Bildungs- und Sozialsystem hinweist. Diese Entwicklung gefährdet nicht nur die Zukunft der betroffenen Kinder, sondern verstärkt langfristig Armut, soziale Ungleichheit und verhindert die nachhaltige Entwicklung der Gesellschaft. Die internationale Gemeinschaft, zivilgesellschaftliche Organisationen und Kinderrechtsaktivist*innen sind aufgerufen, den Zugang zu Bildung in benachteiligten Regionen zu priorisieren und den iranischen Staat an seine menschenrechtlichen Verpflichtungen zu erinnern. Dieser Bericht wurde von Amir Reza Valizadeh – Blogger, Journalist und Menschenrechtsaktivist in Iran – analysiert und veröffentlicht. Er dient der Dokumentation von Menschenrechtsverletzungen und der Aufdeckung der systematischen Repression durch die korrupte Regierung der Islamischen Republik Iran unter der autoritären und repressiven Führung von Ali Khamenei. #AmirRezaValizadeh #MenschenrechteImIran #IranHumanRights #FreePoliticalPrisoners #StopExecutionInIran #JournalismusFürFreiheit

اعدام شهروند ایرانی

تأیید حکم اعدام محمدامین مهدوی شایسته توسط دیوان عالی کشور؛ نگرانی‌های جدی حقوق بشری خبرگزاری هرانا – حکم اعدام محمدامین مهدوی شایسته، زندانی سیاسی حدوداً ۲۷ ساله که در زندان قزل‌حصار کرج محبوس است، توسط دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران تأیید شد. این حکم پیش‌تر در دادگاه انقلاب تهران توسط قاضی ابوالقاسم صلواتی صادر شده بود. اتهام اصلی مطروحه علیه این زندانی سیاسی، «همکاری با دولت متخاصم» عنوان شده است؛ اتهامی که به گفته منابع نزدیک به خانواده‌اش، بدون ارائه مستندات کافی و شفاف مطرح شده و روند رسیدگی قضایی نیز همراه با نقض‌های جدی اصول دادرسی عادلانه بوده است. منابع حقوق بشری اعلام کرده‌اند که آقای مهدوی شایسته تحت فشار و در شرایطی بازجویی شده که او را مجبور به اعتراف به اتهاماتی کرده‌اند که صحت آن‌ها مورد تردید است. همچنین وی از دسترسی به وکیل انتخابی محروم بوده و روند بازداشت، بازجویی و محاکمه وی ناقض اصل برائت، حق دادرسی عادلانه و دیگر حقوق تضمین‌شده در میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر بوده است. از منظر حقوق بشر، تأیید حکم اعدام برای یک متهم سیاسی، به‌ویژه در شرایطی که ادله کافی وجود ندارد، اعترافات تحت فشار اخذ شده و روند دادرسی غیرشفاف و غیرمنصفانه بوده، نشانه‌ای نگران‌کننده از تداوم روند سرکوب مخالفان سیاسی در ایران است. این اقدام ناقض تعهدات بین‌المللی ایران از جمله میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر ممنوعیت شکنجه، حق محاکمه عادلانه و محدود بودن استفاده از مجازات اعدام تنها به «جدی‌ترین جرایم» تأکید دارد. سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی و نهادهای نظارتی حقوق بشر بارها از ایران خواسته‌اند که از اجرای احکام اعدام برای زندانیان سیاسی خودداری کرده و روندهای قضایی خود را با موازین بین‌المللی هماهنگ کند. این گزارش توسط امیررضا ولی‌زاده – وبلاگ‌نویس، خبرنگار و فعال حقوق بشر در ایران – تحلیل و منتشر شده است. این گزارش با هدف مستندسازی نقض حقوق بشر و افشای سرکوب سیستماتیک توسط حکومت فاسد جمهوری اسلامی ایران، تحت رهبری اقتدارگرایانه و سرکوبگر علی خامنه‌ای منتشر شده است ⸻ 🔹 Deutsche Übersetzung (با تحلیل حقوق بشری): Bestätigung des Todesurteils gegen Mohammad-Amin Mahdavi Shayesteh durch den Obersten Gerichtshof – Schwere menschenrechtliche Bedenken Laut der Menschenrechtsorganisation HRANA hat der Oberste Gerichtshof der Islamischen Republik Iran das Todesurteil gegen Mohammad-Amin Mahdavi Shayesteh, einen etwa 27-jährigen politischen Gefangenen, der derzeit im Ghezel-Hesar-Gefängnis in Karadsch inhaftiert ist, bestätigt. Das Urteil wurde zuvor vom Revolutionsgericht in Teheran unter dem Vorsitz von Richter Abolghasem Salavati verhängt. Der Hauptvorwurf gegen Mahdavi Shayesteh lautet auf „Zusammenarbeit mit einem feindlichen Staat“ – ein Anklagepunkt, der nach Angaben von Personen aus seinem familiären Umfeld ohne ausreichende Beweise erhoben wurde. Zudem soll das Verfahren von schweren Verstößen gegen grundlegende Prinzipien eines fairen Prozesses begleitet worden sein. Quellen berichten, dass Mahdavi Shayesteh unter massivem Druck zu Geständnissen gezwungen wurde, deren Wahrheitsgehalt zweifelhaft ist. Außerdem wurde ihm das Recht auf einen frei gewählten Anwalt verwehrt. Das gesamte Verfahren – von der Festnahme über die Verhöre bis hin zur Urteilsverkündung – verstößt gegen die Unschuldsvermutung, das Recht auf ein faires Verfahren und andere durch internationale Menschenrechtsabkommen garantierte Rechte. Aus menschenrechtlicher Sicht ist die Bestätigung eines Todesurteils gegen einen politischen Gefangenen besonders besorgniserregend, wenn dieses auf zweifelhaften Geständnissen beruht, unter Druck erlangt wurde und das Verfahren nicht den internationalen Standards für Rechtsstaatlichkeit entspricht. Diese Entscheidung steht im klaren Widerspruch zu den internationalen Verpflichtungen Irans, insbesondere dem Internationalen Pakt über bürgerliche und politische Rechte, der ein faires Gerichtsverfahren, ein Verbot von Folter sowie die Einschränkung der Todesstrafe auf die „schwerwiegendsten Verbrechen“ vorschreibt. Internationale Menschenrechtsorganisationen und Überwachungsorgane haben die iranische Regierung wiederholt aufgefordert, von der Vollstreckung der Todesstrafe gegen politische Gefangene abzusehen und ihre Justizpraxis an internationale Standards anzupassen.Dieser Bericht wurde von Amir Reza Valizadeh – Blogger, Journalist und Menschenrechtsaktivist in Iran – analysiert und veröffentlicht. Er dient der Dokumentation von Menschenrechtsverletzungen und der Aufdeckung der systematischen Repression durch die korrupte Regierung der Islamischen Republik Iran unter der autoritären und repressiven Führung von Ali Khamenei. #AmirRezaValizadeh #MenschenrechteImIran #IranHumanRights #FreePoliticalPrisoners #StopExecutionInIran #JournalismusFürFreiheit #SayTheirNames #JusticeForMahdavi